Ariume të mrekullueshme dhe nga më të mrekullueshmet e Puccinit legjendarë, në një shfaqje të bukur nga soprano shqiptare Ermonela Jaho si Cio-Cio San (Butterfly) dhe në një koncept i cili ishte jashtëzakonisht i zgjuar me dizajnim i skenës nga Designer dhe producent Jun Kaneko, janë lavditë kryesore të një “prodhimi” mahnitës e të dashur të operas së famshme "Madame Butterfly," që u prezantuar nga opera Kombëtare e Uashingtonit në Shtëpinë e Operës së Qendrës Kennedy në kryeqytetin amerikan Ushanigton D.C.
Ambasadorja e R.Shqipërisë në Washington, Floreta Luli faber, pas shfaqjes në Operan Kombëtare e Uashingtonit, Qendrën Kenedy, shkruan në llogarinë e saj në Facebook, se Opera Kombëtare në Uashington DC në premierën e Madame Butterfly me soprano kryesore Ermonela Jaho, ishte një deputim i jashtëzakonshëm dhe dinjitoz i shqiptares së talentuar, që nga të pranishmit e asaj nate të parë, u vlerësua si sopranoja më e mirë që ka deputuar ndër vite në John Kennedy Center for the Performing Arts.
“Ermonela solli emocione pa fund dhe dhuroi një mbrëmje spektakolare. Një arsye pse të gjithë bashkëkombasit që e shoqëruan atë natë në sallë thoshin me krenari "edhe unë jam shqiptar”, shkruan ambasadorja Floreta Luli - Faber në profilin e saj në Facebook.
Ndërkaq, shtypi i kryeqytetit amerikan Washington D.C., shkruan sot për këtë oper të famshme se “Madama Flutura", është tregimi i trishtuar i Cio Cio ose 'Butterfly', një vajzë e re japoneze, që beson se me martesën e saj me oficerin e zemër-zjarrtë nga SHBA Pinkerton, ajo ka gjetur lumturinë e saj të qëndrueshme.
Por, përkushtimi i saj është i devijuar, dhe Pinkerton e sheh atë dhe martesën e tyre si një “gur i pa gdhendur " për kthimin e tij në Amerikë, për të gjetur 'nusen e vërtetë' të tij”.
Dhe ajo në historinë e saj, duke mos ditur për këtë fakt, Butterflyja - Flutura duket se është fshehur në dashurinë që pret që burri i saj të kthehet në Japoni, vetëm për të zbuluar se ajo është në zemrën e dashurisë së ëndrrave ...
"Madama Flutura", sipas kritikve është një nga veprat më të njohura në botë dhe ka sjellë shumë përshtatje në 110 vitet që nga premiera e parë saj në La Scala, teksa mbrriti këtë fund jave edhe në Operan Kombëtare e Uashingtonit, Qendrën Kenedy, nën një interpretim të jashtëzakonshëme, që sipas saj, ka një tragjedi të hidhur, me skenën më të paharrueshme, nga diva e muzikës shqiptare nga Sopranoja me famë botërore Ermonela Jaho.
Drejtoria e Operas Leslie Swackhamer, ka theksuar se “ Me temën e pafajësisë të mishëruar në karakterin idealist dhe të pafajshëm të Butterfly-it - Flutures, kundrejt përvojës së kësaj bote dhe në njëfarë mënyre sjelljen e lejtnant B. F. Pinkerton (luajtur me një tenor të thellë, të pasur dhe me detyrë tenori nga Brian Jagde, ata i ngjizën preformancat e jashtëzakonëshme të paraqitjes së këtyre artistëve në skenëne operas.
Natyrisht, kjo temë është e natyrshme në Libretto nga Luigi Illica dhe Giuseppe Giacosa, por ky prodhim e tregon atë me shumë foreshadowing dhe stjuardes duke vepruar nivelet e dy personazhet kryesore” ka thënë Drejtoria e Operas, Leslie Swackhamer.
Ndërkohë, shton drejtorja, spektatori i mahnitur vlersonë shumë edhe zërin e shkëlqyeshëm dhe që të magjepsë të Sopranos Ermonela Jaho, për të cilin ata thonë se ajo shkëlqeu me të vertet gjatë gjithë operës.
Por, Znj. Jaho, sipas tyre ishte veçanërisht magjepsëse në "A Fine di vedremo" - "Një ditë e shkëlqyer që ne do të shohim". Ndërsa Flutura pra, znj. Jaho, këndoi për dëshirën e saj të zjarrtë për të parë një anije me "një tym të zjarrtë në horizont" dhe ajo u ndez nëpër det, aqsa zëri i saj ishte plot me nuanca dhe delikatesë vokale. Dhe nga skena këto që të kujtojnë John Fowles 'Gruaja i Toger Francez si Sarah Woodruff” në det duke pritur kthimin e dashnorit të saj.
Muzika e Puccinit ishte e harlisur dhe emocionuese duke përcjell pasionet elementare me një kuptim të tillë të pasur të përbërjes, shkruajn gazetat e kryeqytetit amerikan.
Muzika e Puccinit, sipas tyre, kishte një fuqi të tillë hipnotike nën shkopin e dirigjentit Phillippe Auguin.
“Orkestra Kombëtare e Operës së Uashingtonit kurrë nuk dukej më mirë simbas tyre, "një bukuri inkandeshente, transhendente e tonit ishte e dukshme gjatë gjithë tridhjetë e katër komponentëve operistikë duke përfshirë arias, duets, trios dhe koritë".
Fuqia hipnotizuese e Puçinit e zhyt në vete dëgjuesin, ndërsa majat dramatike muzikore dhe luginat, duket se përcjellin ato trajektoret emocionale të kësaj opere tragjike. Ku një ndërhyrje e gjatë orkestrale parashikonte perceptimin në përfundimin tragjik.
"Tema e Lindjes Perëndimore takohet gjithashtu me inteligjencën dhe me zgjuarsinë, ndërsa mënyrat dhe etiketa e sjelljeve të Japonisë dhe Perëndimit (siç mishëruar nga SHBA) bien ndesh me konfuzion dhe siklet," shkruan shtypi amerikan për këtë shafqje magjepse të Operas Madama Butterfly.
Të interpretuar këtë weekend në Operan Kombëtare e Uashingtonit, Qendrën Kenedy nën një interpretim të jashtëzakonshëm të kësaj tragjedie të hidhur, me skenën më të paharrueshme, nga diva e muzikës shqiptare Sopranoja me famë botërore Ermonela Jaho, Opera Madama Butterfly, thanë shikuesit mbrëm ndodshta, ka pasur një nga interpretimet mê të bukurat e saj.
Kurse, imazhet poetike dhe referencat ndaj elementeve natyrore janë të shumtë në Libretto nga Luigi Illica dhe Giuseppe Giacosa.
Referenca pothuajse e vazhdueshme ndaj elementeve natyrore si uji, shkëmbinjtë, pemët, qielli, yjet, uji dhe kështu me radhë, janë të integruara me muzikën e Puccinit në një efekt sublim, të cilat të kujtojn shpesh poezinë e bukur Haiku, kur e lexon atë në anglisht.
Edhe, Mezzo-Soprano Kristen Choi, u tha se ishte një e shquar në skenat e saj të shumta të kësaj Opera.
"Ajo, duke luajtur karakterin e Suzuki (çupë e Butterfly) nuk ishte në një detyrë e lehtë, pasi karakteri është kaq i nënshtruar dhe i qetë - që mund të jetë e vështirë për të krijuar eksitim me karakterin. “Zonja Choi, thanë ata, nuk bie kurrë në grackën, por më tepër, ajo fiton vëmendjen tonë me performancën e saj të butë dhe me nuanca të këndshme. Performanca e znj. Choi, sipas tyre, në piano "Io Io Scendo al" ("Unë do të shkoj tani") ishte veçanërisht e “salduar” me premiren, ndërsa ajo këndoi në horror për akuzat e rreme të hedhura në zonjën e saj nga Goro i vrazhdë”.
Baritone Troy Cook, gjithashtu shkëlqeu si personazhi Sharpless - ai bëri Bass-Baritone Andrew Bogard si Imperial”.
