Kriza e Turqisë po zgjerohet dhe opsionet mbrojtëse po mbarohen

Analiza

Kriza e Turqisë po zgjerohet dhe opsionet mbrojtëse po mbarohen

Nga: Larry Elliot Më: 13 gusht 2018 Në ora: 17:25
Foto ilustrim

Kriza financiare e një dekade më parë, goditi në zemër të ekonomisë globale, bankat e rëndësishme strategjike në Shtetet e Bashkuara dhe Evropë. Për rimëkëmbje u desh kohë dhe pas “goditjes” së madhe të 2008-ës, pati një sërë minikrizash pasuese.

Gjatë një periudhe 15-vjeçare, problemet në tregjet në zhvillim dolën në qendër të sistemit ndërkombëtar. Meksika, Tailanda, Indonezia, Koreja e Jugut, Brazili, Rusia dhe Argjentina, ishin të gjitha shenja paralajmëruese se mosfunksionimi i financave globale përfundimisht do të ishte i kushtueshëm edhe për vendet e pasura të zhvilluara. Për fat të keq, shenjat paralajmëruese u injoruan.

Kjo është arsyeja pse kriza në Turqi ka rëndësi. Rimëkëmbja nga recesioni 10 vjet më parë ka qenë e paqëndrueshme. Tensionet e tregtisë janë në rritje. Reforma e sistemit financiar ka qenë jo e plotë. Për momentin, Turqia duket si një krizë e lokalizuar pa efekte të rëndësishme të përhapjes, por ka potencial të jetë më serioze se kaq.

Fillimisht duhet thënë se është një vend relativisht i madh, me një popullsi prej 80 milionë banorësh dhe një ekonomi katër herë më të madhe se Greqia fqinje. Rëndësia gjeopolitike e Turqisë shkon përtej faktit se ajo shtrihet në Evropë dhe Azi. Si anëtare e NATO-s, ajo tradicionalisht është parë si pjesë e mbrojtjes së perëndimit kundër ekspansionizmit rus. Ajo është gjithashtu aktualisht shtëpia e 3 milionë refugjatëve sirianë, shumë prej të cilëve dëshirojnë të jetojnë në Bashkimin Evropian.

Për më tepër, problemet e saj, përveçse akute, nuk janë unike. Shumë ekonomi të tregut në zhvillim morën hua të shumta në dollarë, kur normat amerikane të interesit ishin në nivele minimale. Rezultati ishte rritja e kreditimit, e cila fillon të duket e brishtë.

Turqia, megjithatë, ka një veçori të vetën. Një krizë ekonomike dhe financiare që ka pirë gjatë gjithë vitit, dhe më në fund “është dehur”. Inflacioni ka shkuar në 15% dhe në mënyrë të pashmangshme do të rritet më shumë, sepse lira është në rënie të lirë, duke rënë 14% vetëm të premten.

Kur rubla ruse ra me një shumë të ngjashme në 2014-ën, Banka Qendrore Ruse reagoi duke rritur normat e interesit me 6.5 pikë përqindje dhe njoftoi masa për të mbështetur sistemin bankar.

Rusia kishte nxjerrë mësime nga kriza e saj e mëparshme, jo më pak nevoja për rezerva të mjaftueshme valutore për të ndihmuar në mbrojtjen e kursit të këmbimit. Turqia nuk ka xhepa të thellë dhe ka një president, Rexhep Tajip Erdogan, i cili ka vendosur që reagimi konvencional me norma më tyë larta interesi, ndaj një monedhe në zhytje, nuk është veprimi i duhur.

Erdogani është një nga modelet e tanishme të liderëve të fuqishëmpor ka fatkeqësinë se duhet të dalë kundër dikujt që është shumë më i fortë se ai. Marrëdhëniet midis Turqisë dhe SHBA-ve nuk janë të mira. Shtëpia e Bardhë , është e pakënaqur që Erdogani ka vendosur për të blerë raketa ruse dhe jo amerikane. Kur Donald Trump njoftoi sanksionet ekonomike kundër Iranit javën e kaluar, Erdogan me qëllim refuzoi të merrte pjesë dhe, deri tani, Turqia ka refuzuar lirimin e një pastori amerikan, Andrew Brunson, i cili mbahet nën akuza të diskutueshme për terrorizëm.

Trump zgjodhi momentin e tij të mirë. Të premten, kur Turqia ishte në kaos, ai njoftoi se po dyfishonte tarifat mbi çelikun dhe aluminin e importuar, jetësor për ekonominë turke. Kjo është e njëjtë me goditjen ndaj një personi, kur ai është tashmë i rrëzuar.

Erdogan ka këmbëngulur se ai nuk do të jetë i nënshtruar, por ka disa opsione realiste. Për të qenë të sigurt, Turqia mund të kërkojë të ushtrojë presion mbi Trump duke thënë se do të lërë NATO-n dhe do të krijojë lidhje më të ngushta me Rusinë. Erdogan mund të paralajmërojë BE-në se do të përballet me një hyrje të re të emigrantëve, nëse nuk negocion me Trump në emër të tij.

Por ajo që tregjet financiare kërkojnë, nuk janë lëvizje diplomatike që tregojnë rëndësinë gjeopolitike të Turqisë, por masa ekonomike për të parandaluar një cunami potencialisht shkatërrues të shitjes gjatë ditëve të ardhshme. Në këtë drejtim, dështimi për të trajtuar shenjat e telasheve më herët, do të jetë i kushtueshëm.

Përgjigjja e Erdoganit ndaj krizës financiare, që ndjekësit e tij duhet të kryejnë detyrën e tyre patriotike dhe të shkëmbejnë shpejt dollarët amerikanë me një lirë gjithnjë e më të pavlefshme turke, është qesharake. Në të vërtetë, ajo thjesht do të shtonte besimin në tregjet financiare botërore, se Turqia po udhëhiqet nga një njeri që ka humbur kontaktin me realitetin.

Është e qartë se çfarë duhet të ndodhë. Turqia duhet të trajtojë tre shkaqet e gjendjes së saj të tanishme: një ekonomi mbinxehjeje; Përpjekjet e Erdoganit që nga rizgjedhja e tij në qershor për të parandaluar Bankën Qendrore nga ndërmarrja e veprimeve të nevojshme dhe ngecja e marrëdhënieve me SHBA-të.

Për Erdogan, kjo do të thotë të hahet një pjatë e madhe me byrek të përulur. Ai do të duhet të dorëzohet në Trump mbi Brunson, sepse ai po dëmton ekonominë duke vazhduar me një luftë që nuk mund të fitojë. Dhe ai do të duhet të pranojë që masat e vështira dhe jopopullore tani janë të pashmangshme për të parandaluar një kolaps total në monedhën që çon në hiperinflacion.

Për Erdogan, kjo do të thotë “të lëpijë aty ku ka pështyrë. Ai do të duhet të dorëzohet ndaj Trump mbi pastorin Brunson, sepse ai po dëmton ekonominë duke vazhduar me një luftë që nuk mund ta fitojë. Gjithashtu ai do të duhet të pranojë që masat e vështira dhe jopopullore, tani janë të pashmangshme për të parandaluar një kolaps total në monedhën që çon në hiperinflacion. Normat e interesit janë tashmë në 17.75%, por me inflacionin e gatshëm për të shkuar në 20% gjatë muajve të ardhshëm.

Duke gjykuar nga veprimet e tij deri më tani, veprimi i ardhshëm i Erdoganit do të jetë vendosja e kontrolleve të kapitalit. Megjithatë, siç thekson Paul Greer i Fidelity International, Turqia është një ekonomi relativisht e hapur dhe kërkon një sasi të madhe të financave nga jashtë. Kontrollet e kapitalit nuk do të funksiononin më vete dhe do të duhej të plotësoheshin nga një paketë shpëtimi nga Fondi Monetar Ndërkombëtar.

Është ose kjo, ose një shfaqje e shokut dhe frikës nga Banka Qendrore. Turqia po i mbaron mundësitë dhe madje edhe kohën në dispozicion. Dhe kjo duhet të jetë një shqetësim për të gjithë ne./ The Guardian

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat