Prapë një natë pa mbyllur sytë fare
Sa shumë pyetje shpirtin e trazojnë
Njëra dallgë e lëshon tjetra e rremben
Qiltërsinë sikur dojnë t“ja mohojnë
Shpjegimet disi po më zhduken sonte
Mjegulla prapë kujtimet i mberthen
Koha e shtangur ngrit ritmin e Zemrës
E shpirti mjegullën më nuk e urren
Edhe pse nuk di qka sjell e nesermja
Njësoj do jetoj, si deri sot jetova
E Jeta, Enigmë, sa fshehtësi që ka
dhe unë prapë jetës sikur i besova
I vuajtur jam rritur,për asgjë nuk pendohem
Për të gjitha mrekullitë që i kam perjetuar
Gjithëqka ka mbetur ashtu si ishte,edhe unë
Kundër rrjedhjes së lumit prapë duke notuar
Dallgët më nuk më ndalin dot
ato vetëm mund të më trazojnë
Në prag të verës prapë shi e lot
shpirtin sonte vetëm më forcojnë
