Para stuhive të jetës si shkëmb qëndrova
Me shpirtin e madh e zemrën e bardhë
Tërë jetën njerzishëm e dinjitetshëm hapërova
Edhe atëherë kur çakej, spiunë e armiq silleshin vërdallë.
S’më rrebeshet as furtunat e harlisura
Sepse jam lis me rrënjë të thella e shtat t’hedhur n’lartësi
Jam si vargmalet e larta me maje të thepisura
Andaj jam i lidhur për këtë tokë të të parëve t’mi.
Jam si feniksi në Dardaninë fisnike
Skëmb shkuar shkëmbi që u bën ballë stuhive
Llavë vullkani që i shkrinë netët e acarta ballkanike
Gjithmonë plisbardhë në këto troje të perëndive.
Me sy e kthetra si të shqiponjës, me shpejtësi e krismë si rrufeja
Ruaj me kujdes çdo cep të trojeve të mia
Me shtatin e kalitur në fronte e beteja
Plumbin me plumb e kam vrarë nga atdhedashuria
Jam krenar e bujar për mikun-mik
Ballëlartë me plisin e bardhë mbi kokë
Me gishtin në çark për çdo armik
Se dua të jetoj faqebardhë mbi këtë tokë.
