Nuk vij kah më presin njerëz
vij ditën me shi,si hajn hy në shtëpi
pantollet e përvjelur deri në gjunjë
të përjetoi mbllac mbllucet e këmbëve
nga toka e ngime me ujë
Vij rrugës së epërme e drejt
në odën e vjetër hyj për dritare
si dikur kur kthesha vonë natën
nga marrëzitë djaloshare
kur më hetonte baba,
ku ishe deri në këtë vakt
-dhentë, hoqa pak sa i shtina në torishtë
-flej o i pa hajr, ndoshta stë kanë pa
ti, zor se na len pa një bela!