Motër e vëlla prinim në gazmend
e hidhnim vallën e Shotës, si aktorë
i rrehnin tre defa me çampare
e çikat ia theknin; hajde shoto mashallah
të tjerët me rrahjen e shuplakave na nxitnin në takt
orkestër e hareshme natyrale, që
edhe i vdekuri me u ngjit në valle
nënës, kah na shihte, i bëhej zemra mal
epo këta i kam për horë e gjymysh
....çike e djalë...
po një ditë u shkëput e vallja mbet në gjysmë
dhe kurrë më sot e asaj dite nuk u nis
Motra tash tri vjet hedh valle në kujtime e mia
e mue nuk më binden këmbët dhe bëj sehirë!
