Elona Agolli, ka zbuluar dje disa nga letrat e babait të saj, Dritëro Agollit i cili një ditë pas dasmës përmes letrave i drejtohet më shumë pasion, dashuri e humor gruas së tij, Sadijes, shkruan KultPlus.
Data 6 janar 1965 shënon ditën e celebrimit të martesës së shkrimtarit të madh Dritëro Agollit me gruan e tij, Sadijen.
“Ditë të ftohta janari, por plot pasion, aq bukur të përshkruara në letërkëmbimin mes tyre”, shkruan Elona derisa zbulon këto letra.
Kjo është letra e parë të cilën shkrimtari e ka shkruar vetëm një ditë pas martesës, me datë 07.01.1965.
“E dashur Sadije,
U ktheve në shtëpi e lodhur, po me fitore. U bëre zyrtarisht gruaja ime. S’ka tani tërcmërc. Emrin tim e ke edhe në pasaportë. Bëjmë shaka, se s’ka ndonjë rëndësi një vulë e thatë. Ne edhe sikur mos e kishim atë vulë prapë bashkë do të ishim.
Dje, pas celebrimit tonë të famshëm, unë kam qirasur gjithë ata njerëz. Të trashëgohesh, thoshte njeri; të trashëgohesh, thoshte tjetri. Sikur ne u fejuam dje! Siç duket ajo e djeshmja paska rëndësi dhe u quajtka si martesë.
Lutjen a e bëre? Mos e lër pas dore dhe mos i nënvleftëso formalitetet, si unë, se ngatërron punën siç e ngatërrova unë në zyrën e gjendjes civile në Shkodër. Po më mirë që e bëmë celebrimin në Tiranë, u bë më natyrshëm e më njerëzishme. Edhe Qakua me Vaskën ishin simpatikë.
Eja papritur ndonjëherë.
Të puth shumë
Dritëro
7.1.1965
Letra e dytë është shkruar menjëherë një ditë pas, ku shkrimtari edhe shpreh mungesën që ndjente në atë ditë të ftohtë për gruan e tij, Sadijen.
“Ngrive ti sot tek autobusi, moj e dashur; dimri është stinë e vështirë për dashnorët! Sa marr udhën për në shtëpi, mendoj për të ardhur prapë tek ti. Mua gjithnjë kur nisem më vjen keq që ndahem, dhe pa marrë biletën them me vehte: sikur mos ketë bileta e të ik pasdite! (megjithëse duhet ikur në mëngjes).
Sonte binte dëborë. Dolla në rrugë me republikën e plakut, megjithëse është e vjetër, po ç’t’i bënja se më ngrinte koka. Ti ke të ftohtë? Atëherë po të puth fort që mos kesh të ftohtë.
Yti Dritëro
8 janar 1965
Letra e tretë që është publikuar, i takon datës 10 janar 2965, ku shkrimtari e shpreh zbrazëtinë që ndjenë pa gruan e tij, i cili në vetmi shpreh mërzinë që ndjen për të derisa i uron natën e mirë.
“E dashur Sadije, si je, moj gruaja ime e shtrenjtë? Je bërë fare dembele, as shkruan letra, as na vjen nga Tirana. Unë rri këtu vetëm e mërzitem për ty. Kur vij ndonjëherë vonë, në dhomë s’ka dritë, në dhomë është ftohtë. Atëherë them me vehte se po të ishte Sadija ime e dashur nuk do të mbretëronte kjo gjendje!
Prushi në mangall po më shuhet. Në dhomë po bën ftohtë. Më duket sikur jam brenda në ujë, si peshqit e mi në akuarium. Dua të mbulohem me jorgan, pra, që t’i shpëtoj këtij të ftohti. Prandaj natën e mirë.
Të puth shumë
Dritëro
10.1.1965
