Është e vështirë ta festojmë këtë dhjetëvjetor lirie
Në një magje e në një sofër me kriminelet barbarë
Si prushnajë na digjet zallishta e shpirit nga provokime
Plagët i kemi të hapura që nga shekulli i gjatë.
Na kullojnë trupit e zemrës helmi e urrejtja e pambaruar
Akoma ...akoma plagët në këto vite nuk treten
Po shihni sa i shenjtë është atdheu ynë i bekuar
E dhembsur çka përjetuam nëpër historinë me derte.
Nga gjakpirësit e hijenat që do t’i urrejmë në kohë.
A do të ketë në gjithësi diell për tokën shqiptare?
Ëndrra të trishta e pështjellime në këtë dhjetëvjetor
Diçka që shpirtin në kryq po na lidh si kulari në ugare
Pse nuk afrohet besa me besë e dora me dorë.
E botës njëzëri t’i themi se ne jemi zot shtëpie
Në Kosovën tonë kemi heronj e sa e sa dëshmorë.
Në Kosovën tonë kemi përherë zemrat si gaca lirie.
…..
Këmishën e krmi te rrudhur të shkyer copë,copë
Më kështu as liria nuk ndien ngazëllim
Nuk japim pëllëmbë shpirti dhe toke me vrundullimë
E duam tokën e atdheut me ëndrrën lirietur
Çdo pëllëmbë e atdheut është njomur me gjak
E mbjellë me ohe eshtra, e sot e kah mot
Kjo tokë për të këndoj e vajtoj gjërë e gjatë.
Më të ngrohtë e më të bukur s’ka vend në botë.
Sonte një piskamë dëshmorësh sokëllin nga thellësia
Është kushtrimi i tyre shekullor që hapet ne horizont
Dëgjoni ore ju te shurdhër që rrini mes dritave të forta
Asnjë pëllëmbë shpirt asnjë pëllëmbë varr asnjë pëllëmbë tokë...
