Nga mosha 15 vjeçare jetoj jashtë Kosovës, në një shtet ku ka vlerë njeriu dhe fjala e njeriut. Nuk është lehtë të jetosh mbi 32 vjet në Perëndim, pa shkuar 18 vjet në Kosovë. Unë kam huazuar diçka të mirë nga ky popull mirënjohës. Të jem sa më i sinqertë ndaj të vërtetës, kur vjen në pyetje jeta e njerëzve. Sidomos e atyre që dhanë atë më të vlefshmen, jetën për lirinë e Kosovës. Polemika e ekzagjeruar kaplon përmasat e dyshimit që krijon përshtypjen se diçka nuk është në rregull, ndaj kush e kapërcen gardhin me lloj-lloj pyetjesh, e bezdis lexuesin duke u shndërruar në një hetues mbi të cilin bie dyshimi. Dyshimi im ishte dhe mbetet me fakte që të shtyjnë të mendosh se në Hotelin Rogner, si dhe në Qeverinë e Bukoshit ishte UDB-a, prandaj unë aty nuk isha dhe as nuk doja të kem punë me ta. Ngjarjet e asaj kohe në Shqipëri mbeten të çuditshme dhe me një spektër të panumërt pikëpyetjesh dhe pikëçuditjesh. Shqiptarët e paguar nga serbët atje na e vranë Bajram Currin, po Ahmet Krasniqin kush e vrau?
Pse heshtin ata marksistë/leninistë të persekutuar që mburreshin se “ne do ta vrasim Ahmet Krasniqin!”.
(Tekstin e plotë mund ta lexoni të hënën në publikimin e shtypur të gazetës kombëtare “Bota sot” botimi i Diasporës – Perëndimit)
Abonohuni në gazetën “Bota sot”. Mundësitë e abonimit janë në Zvicër e Gjermani.
