1. KËNGË PËR FLAMUR
Përshëndetje Pavarësisë së Kosovës
Oj, Kosovë, o krah’Shqiponje
Krah’ rrebeshesh i plagosur,
Siç je ti në këto troje
Kam Çamërinë sakatosur.
Vjen me frymë Perëndie
Përreth Sheshit të Flamurit
Yjësia e Lavdive,
Ku zihet Besa e Burrit!
Tok me Ismail Qemalin
Qëndron baca Boletin -
Emblema jonë krenare
Dhe kur ndrin a bubullin.
Prishtina ime është Vlorë
Edhe Vlora ësht’ Prishtinë.
Për FLAMUR po thur kurorë,
Këngë yjesh për SHQIPTARINË.
Sheshi i Flamurit, Vlorë, 17 Shkurt 2008
2. MIRËMËNGJESI, KOSOVË!
Mirëmëngjesi, Kosovë, moj e bukura ime,
Si dritë e bukurive më je veshur fisnikërisht,
Si shqiponjë dardane merr fluturime,
Me dritë të do Labëria, me spektër, sinqerisht!
Me dritë të do Vlora e Shqipëria,
Me dritë dhe Çamëria, krahu i plagosur.
Feniksi Dardan merr frymë nga Iliria,
Me klithmat e diellit ende brengosur.
O dhembje krenare, E Bukura e Dheut,
17 Shkurti yt është edhe imi,
Herë si zanë mitologjike, herë si Prometeu,
Ma shkëlqen emrin me rreze besimi.
Dhe kur vdekja këndon shqip në këto vise,
Dhe kur, vetvetiu, dasma qan shqip me lot lavdie,
Kur globi, me njerëz i populluar, merr ndonjë krisje
Çuditërisht, Kosova i fal mimoza mirësie…
3. GËZUAR, KOSOVË E PAVARUR!
Kosovë e dashur mijëravjeçare
Nëntë vjetorin e Pavarësisë tënde
Ta gëzojmë, moj shqiponjë krenare!
Kuçedra serbe në tërbim të çmendet.
Moj fisnikja ime e bukur dardane,
Mallëngjimi i festës me lot diellor
Plot ma mbush zemrën, moj kapedane.
Sot unë kam zënë qiellin me dorë!
Motër martire e lirisë, e nderit,
Jam kryelartë me ty e këndoj me gaz.
Shpirti im me shtatë ngjyrat e ylberit
Zbukururohet sa lugati serb të pëlcasë!
Plastë nga ligësia, derri i derrit,
O moj luanesha ime e fortë!
Shkjau - në fund të rrathëve të ferrit,
Ne - Flamurin Kombëtar kemi kryezot.
Ty, Kosovë e pavarur në ballë
Të vargut, të këngës, të lavdisë të kam.
Is’ Boletinët, Adem Jasharët gjallë
I mbaj në gjakun tim, se gjak i tyre jam!
Universiteti “Ismail Qemali”, Vlorë, e premte, 17. 02. 2017
4. BALADË E RE PËR NJË LEGJENDË TË RE
Nderim heroit kosovar Adem Jashari
Kjo tokë filloi të mësohet me dhembjen,
Me ëndrrat mbështetur në murin e pushkatimit:
Hiena zgërdhihet kur shuan një familje,
Zogjtë e bjeshkëve e ndalën fluturimin.
Ende plagët e lirisë kullojnë gjak,
Dhembjen nuk e nxen dot pentagrami epik,
Një det me lot rreh të thinjurat dallgë
Për Adem Jasharin si Muji kreshnik.
Për Adem Jasharin, që si Mic Sokoli
U ngrit për Drenicën sipër, mbi legjendë,
Për atë që fjalën dardane e foli
Si bajraktar mbi hark dielli të prerë.
5. RRËNJËN E KËRKON DHEU
- Yllit të madh dardan të kinematografisë botërore, Bekim Ibrahim Fehmiu -
(1. 06. 1936 - 15. 06. 2010)
Pa e takuar as dhe një herë titanin,
Pa hapur as dhe të filmave manuale,
I kam pirë dollinë me adhurim pagani,
As ngaqë u shfaq me Claudia Cardinale.
As yjet botërorë, me të cilët lozi
S’patën autoritet tek unë, sinqerisht jo.
Arti i Tij drithërues keq më marrosi,
Ai detin e Kulturës e çau si Hero!
As dhe seriali “Përgjithmonë Xhulia”,
As “Odiseja”, ku Ai qe vetë Ulisi,
Nuk më tunduan dot për të më prishur mendjen
Sa dinjiteti i pashkulur i Atij lisi.
Dhe kur e ngjeshi nën këmbë sojin sharlatan
U bë rrënjë e zgjimit në zemër të dheut.
Dhe nga Lumbardha Prizreni hirin i shpërndan
Të sjellë bekim për ujërat e Mesdheut.
Fregata kosovare në dallg’, tym e stuhi,
Bëhet shqiponjë mali e shqiponjë deti
Dhe fluturon qiejve të botës si verì
T’i përmbushet Bekim Fehmiut amaneti.
Iku një njeri i bukur e burrë i bukur,
Iku një artist i bukur globit fluturim,
Eshtrën e Kombit me palcë për të mbushur
E vetë për t’u mbushur me shkëlqim e trishtim...
Vlorë, e hënë, 23. 08. 2010 - e enjte, 02. 06. 2016
6. RAPSODI TRIMËRORE PËR HERONJTË E KAÇANIKUT
Dëshmorëve të Lirisë së Kosovës: Agim Bajrami, Besnik Begunca, Xheladin Kurtaj me trima
Çdo ditë jave, muaj’, viti,
Çdo dit’ të jetës që kemi,
Me dhembje e plagë shpirti
Tek dëshmorët tanë vemi.
Dhe jo vetëm çdo dhjetë gusht,
Jo vetëm për t’i kujtuar,
Shkojmë e mblidhemi një grusht,
Na vjen turp për t’i takuar…
Kemi gabuar me ta,
Me ata që u bënë fli,
Ëndrrabukurit sa s’ka,
Sakrificat për liri.
Apo jo, komandant Zefi,
Agim Bajrami i qeshur,
Ti s’e dhe jetën nga qejfi,
Re dëshmor për të mos vdekur.
Se të deshi Nënë Kosova
Ty, Besnikun, Xheladinin,
Po kaq shpejt nuk e mendova
Gjethet e lavdisë të binin…
S’ bien gjethet e lavdisë,
Le të zvarriten zuzarët,
Si bishtok’ të neverisë,
Ju për ne jeni krenarët.
O Agim Bajram me trimat
E Ushtrisë Çlirimtare,
Me kërrab’ zut’ vetëtimat
Për Kosovën legjendare.
Rroba ngrin e shkrin në trup,
Ju - përleshje me rrufetë,
Një cifël u zë në sup,
Klithma qielli derdhën retë.
Dimër të mos kish’ Kosova
U bëtë legjendë lirie,
Fluturim për shqipet tona
Përmbi kreshta shqiptarie.
Ngrohtësi qe ideali
Historia përsëritet,
Kur lindin shqiponja mali
Perandoria tronditet:
Legjenda Idriz Seferi
Mbi osmanë bëri kërdi,
Ti, Agim Bajram si dreri -
Mbi barbarin serb të zi.
Fryma jote në tri jetë,
O yll i bukur i botës!
Njërën e gëzove vetë
Dhe dy ja fale Kosovës!...
Vetëm 36 vite
Bëre komandant Agimi,
Sot ndriçon me rreze drite
Në monument përjetësimi.
Komandant Zefi, lavdia
Të ka marr’ në krah’ të saj,
Përcjell trimin pavdekësia
Stafetë nderi skaj më skaj.
Eshtër e Adem Jasharit,
Ti i mposhte mbret e krajle,
Dhe për fisin e shqiptarit
Mbete spaletë morale.
Nga Kosova, Çamëria,
Shfaqesh ëndërr e lirisë,
Nga Dibra, Plava, Gucia -
Majave të historisë,
Nga Kaçaniku në Vlorë
Nderi yt i larë me diell,
O trim i zgjedhur me dorë,
Emri yt flamur në qiell.
Faleminderit profesoreshë Migena Arllatit për kujtesën historike që më zgjoi për të thurur dy vargje shpirti Dëshmorëve të Kombit, që dhanë jetën për çlirimin e Kosovës më 10 gusht 1998.
Nderim për Ju, Heronj të Shqiptarisë, me përulje të thellë dhe vëllazëri kombëtare!
Nga Vlora, Albert Rexhep Habazaj, 03. 08. 2016, ora 10: 10’
7. TUNGJATJETA, ILIR SHQIPTARI!
(Kur isha mërgimtar në Itali, duke dëgjuar kasetën “Shkëlqimi i plisit”)
Në malësitë xheloze akuilane,
Mes një gjelbërimi të ftohtë e të errët,
Dëgjoj këngën shqipe të Ilir Shaqirit;
Kraharori më hapet si qiell i çelur.
Dhe mendoj, në vend të huaj, se Shqipëria
Lindi pishtarët që u tretën si qiriri,
Sot, kur në hall ësht’ e ka nevojë NËNA,
Një rilindas i ri bëhet Ilir Shaqiri.
Kosovë e Çamëri, Ulqin e Dibër ngrysur,
Jemi tanët që këndojmë e qajmë shqip;
Gjurma e pëllumbit në paqe të hidhur,
Këngën dhe ëndrrës në grykë ia lidh…
Të faleminderit, Ilir Shaqiri!
Tungjatjeta, o i miri Ilir Shqiptari,
Plis i vure si kup’ shpirtit të qiellit,
Të bardhë si bora, të shtrenjtë si ari.
Të faleminderit, që më mbushe me besim,
Ma freskove krenarinë, s’ma le të thahej.
Shtatë kontinente larg mendimin loti ma lag:
Shqipëria të bëhet, në këmbë të mbahet!
L’Aquila, 08. 10. 1998; Copitto, 16. 12. 1998; Vlorë, 08. 06. 2016
