Sikur pas shiut zhduket Ylberi
Ngushtim gjoksi, të zihet fryma
Në mes të ditës të mbulon terri
lulen e bukur e shkatrron bryma
Toka nuk hapët, prapë të lëshon
I pashpresë, mbeshtetur prej muri
Zemër e bardhë krejtë e plasaritur
Thehesh edhe nese je prej guri
Dashuria mund të të verbojë
E pastaj, vjen çka nuk pret
po edhe ashtu i verbër je
kur fjala jote, besa të vret