Zogu i famshëm , legjenda e të cilit “është me origjinë nga Egjypti e që grekët e “ paskan “ sjellë tek ne , është sot dhe ishte i përfolur gjithashtu që nga Antikiteti. Feniksi i ngjante një shqiponje mbretërore me pendla të shkëlqyera dhe me fluturim të lehtë dhe madhështor . Ai jetonte me shekuj dhe rilindte . Përtërihej në një mënyrë të çuditshme duke e thurur çerdhen në bimë magjike ku vendosej në qendrën e saj dhe ia fuste zjarrin . Nga hiri i krijuar lindte feniksi tjetër i cili duhej t`ia dërgonte mbetjet e babait tij Heliopolisit , perëndisë së së Diellit. Sipas antikitetit feniksi ishte simbol i pavdekësisë së shpirtit , i cili rilindte ende pa e përfunduar jetën e tij . Pra Feniksi ishte zogu i rilindur nga hiri i prindërve të tij.
Thuhej se vinte nga Egjypti i vjetër , ishte sjellë nga grekët si legjendë e kishte , ishte shqiponjë me flatra që shkëlqenin plotë zjarr dhe bukuri të pashembullt . A mos ishim ne ? A mos jemi ne ai trashëgimtari i feniksit i lindur nga hiri i prindërve tanë?
Duke i studiuar periudhat historike nëpër të cilat kemi kaluar ne si popull parahistorik më duket që jemi vet feniksi . Pa pike dyshimi jemi vetë feniksi ; pra feniksi është populli shqiptar i cili lindë rritet dhe zhduket me fajin e tij por pra rilindë nga gabimet e prindërve të tij. Edhe feniksi sikur ne, lindë ose rilindë jeton dhe në kulmin e shkëlqimit të tij duhet të vdes dhe të digjet në zjarrin e prindërve të vet për të lindur përsëri. Ngjashmëri e madhe në mes të feniksit dhe popullit shqiptar.
Sa periudha të shkëlqimit të flatrave dhe pendlave tona i kemi pasur gjatë historisë ? Të panumërta .Zbulues të parë të bukës , shkrirës të parë të metaleve ; ose të lindur si feniksi nga asgjëja , nga hiri . Edhe perënditë e flitnin gjuhën tonë e nga feniksi pellazg linden gjuhët tjera , por ne duhej të digjeshim në flakën e madhe për të rilindur përsëri .
Diçka e ngjashme po ndodhë edhe sot , nga zjarri i komunizmit në një anë dhe nga zjarri robërisë shekullore në anën tjetër lindi feniksi dykrenor , jo aq shumë larg në kohë por si duket se këtij feniksit të ri Perëndia e Diellit ia ka dhënë jetën më të shkurtër . Mallkim i perëndive ! Po, ç`janë këto çarje të mëdha në mes nesh ? Po , a e dimë që jemi përgjegjës historik që këtij feniksi të lindur rishtas t`ia sigurojmë një jetë të gjatë ? Apo është e shkruar prej perëndive që t`ia zvogëlojmë deri në mundësitë e fundit jetën , perspektivën dhe ardhmërinë ?
Më duket se Feniksi i këtyre dhjetëvjetëshave të fundit nuk do të shndërrim me shekuj. Jemi duke ia shkurtuar jetën. Ju lutem , zjarri i ri për djegëjen e Feniksit nuk është i prindërve të tij , por është zjarr i përgatitur nga perenditë e huaj dhe nuk ma merr mendja që nga hiri do të na rilindë po ai feniksi i pavdekshëm Atua po e djegim përgjithmonë !
