(Kadri Zekës në 35 vjetorin e gradimit Hero i popullit)
=1953-1982=
Kadri!
Këtu u gjete ti
35 vjet jetë heroi plot lavdi.
17 janarët vijnë e shkojn,por ti mbetesh i Madh aty.
Edhe Poliqka jote merr jetë krenarije në ty!
Ishe vetëm 29 vjet,pa e përfunduar rininë, kur shkele në vdekje.(Në pavdekësi).
Vdekja të zuri befas në rrugën e lirisë.Që ky ishte epilogu yt; Fat në tragjedi,sepse ky fat në tragjedi ta dha trajtën e heroit që nuk vdes kurrë.
Ka lloj-lloj vdekjesh: në aksident,me kokë në jastëkun e butë,në ujë a në mal dhe në hasmeri mexhe etj.Po qe gati asnjëra nuk çon peshë.
Vdekja jote në rrugën e lirisë ta ngriti lavdinë deri në gradën e heroit,të flakadanit të lirisë.
Lufta dhe vdekja nuk ju ndan me vëllazërit Gërvalla,ndërsa politika po,prandaj edhe nuk keni varrezat e përbashkëta.Sa keq!
Mërgata shqiptare,familja dhe mbarë shqiptarët u ngarkuan me dhimbje.Ndërsa Perëndimi u trand nga themeli dhe nga përgjumja e gjatë.
E kuptuan se qenka një popull(shtet) vrastar dhe një popull i ndjekur,njerëzit e të cilit po i vrajkan kudo që i takojnë.
Të veshi kostumin e bronzët,që aq bukur të rri mu në sheshin e Poliqkës,ku edhe shtëpia tu shndërrue në muze.
Çdo 15 prill shtëpia muze e jotja,Kadri vërshohet nga dashamirët tu nga të gjitha anët e shtresat,ku të gjithë sikur marrin nga një copë krenari.
Të gjithë të përulën në falënderim!
Fati të deshti që të jeshë i tillë,Poliqka të deshti trim hero e martir,e cila shkëlqen në lavdinë tënde.
Tash,Kadri ke një jetë ndryshe,plot lavdi,në librat,në rrugët,në sheshet,në shkollat e univerzitetet.
A s`është kjo lavdi e krenari për familjen,rrethin e për tër popullin.
Po e prarafrazoi një thënje të poetit bohem,Fahredin Gunga:
Tash vene dorën në zemër dhe pyete vetën :-A ka vdekje më të mirë se me vdek për liri?!
Çfarë na thue këtu ti Kadri Zeka,krenaria e veprimeve dhe rritjeve të mia?
