Dy profesione të dobishme për shtetin dhe njerëzimin në përgjithësi janë profesioni i mësuesit e mjekut. Kush ka mësuesit e mirë ka edhe ardhmërinë e mirë. Kush ka mjekët (kujdesin mjekësor) e mirë ka ardhmërinë e shëndosh. Shtetit i duhet rini e ditur dhe e shëndosh.
Investimet në këto dy profesione i paguhen shoqërisë më shumë se gjithçka tjetër. Fjala është këtu për mësues e mjekë të përgjegjshëm me moral, punëtor, të pakorruptueshëm e të përgatitur profesionalisht.
Shtetet e përparuara me kohë kanë vërejtur këtë dhe në këto profesione kanë përqendruar forcat, duke arritur kështu të jenë me të përparuara në të gjitha fushat e jetës: ekonomi, kulturë, siguri dhe menaxhim të gjithçkaje si është më së miri. Hulli rrugëtimi drejt dritës për brezat e hapë mësuesi e shkolla jote.
Hullia e parë e hapur thellë e drejt është garanci e përparimit dhe zhvillimit të shoqërisë e shtetit funksional, është garanci e përgatitjeve të kudrave, si: politikanë, shkencëtarë, ekonomistë, diplomatë, gjykatës, ushtarakë, klerikë etj. të mirë dhe me etikë.
Gjatë historisë sonë të largët e të afërt shkollat në gjuhën shqipe ishin të ndaluara, kurse mësuesit e të diturit persekutoheshin, helmoheshin e izoloheshin nga okupatori. Me ndalimin e shkollës ndalonin rritën tonë.
Gjithçka tjetër edhe mund të lejohej, po shkolla kurrsesi. Kujtoni sa mund, gjak e sakrifica u deshtë të hapen shkollat e para shqipe, sa shumë sakrifica e vuajtjesh u deshtë të mbahet gjallë shkolla shqipe në vitet 1990-1999 në Kosovë. Sa shumë trusni e presion i bëhet shkollës shqipe në Iliridë, Kosovë lindore etj.
Pushtetari, intelektuali etj. i mirë është rezultat i punës së mirë të mësuesit në radhë të parë. Pse po ndodh me ne që kemi kaq shumë mentalitete, diferenca e ndarjesh në politikë e gjetiu. Kjo është rezultat i mos pasjes të një shkolle tonën me program të përparuar, larg politikës dhe edukata në mjedise e oda të krahinave me ambicie për të dominuar gjithqysh, sipas thënies: I yti mishin ta ha, po eshtnat ti run.
