Djali jonë i dashur, nuk do të zgjasë fare edhe shumë dhe ti do të jeshë i shkathtë që këtë letër vetë ta e lexoshë. Diçka e re, e veqantë fillon - ti tani e hapë porten e botës së shkronjave dhe numrave.
Ndoshta ke edhe pak frikë. Para së gjithash, ti do të gëzohesh. Ne jemi të sigurtë për këtë. Ti je i begatuar me etjen për të ditur, je kaçë fëmijë i gjallë, kaçë i përmbushur me forcë. Ne të dëshirojmë ty, që ti kurreshtjen tënde dhe vullnetin e madhë për të mësuar arrin të i përmbashë.
Ne ju dëshirojmë mësueseve dhe mësuësve tuaj, që ty ashtu të t’shohin siedhe je - një fëmijë përplotë me ngazëllime, hare, i begatuar me paraqitje engjëllore, shkathtësi dhe talente. Prej të cilit edhe ata vetë munden të mësojnë.
Ne ta e dëshirojmë ty në shkollë një atmosferë të sinqeritetit dhe të dëshirës për të u interesuar në ty dhe në atë, çfarë ti me vete sjellë. Në të cilen është e lejuar, besa pothuaj e mirëseardhur është, që të shtrohen pyetjet e jashtëzakonshme dhe - në lidhje me këto - disa zgjidhje të gjinden.
Pyetje të cilat nuk janë në libra të përfshiera. Ngase kjo çuhet kreativitet. Ne të dëshirojmë ty, që ti të jeshë i fortë për të gjetur një pikëqëndrim dhe këtë për ta e mbrojtur. Mirëpo dëgjoji edhe mendimet nga të tjerët. Kështu mësojmë ne njerëzit nga njëri-tjetri. Kjo emërtohet tolerancë.
Të lutemi mbaje gjithmonë vetëbesimin dhe sigurinë në vetën tënde, për faktin se ti e ke një vend në këtë Botë. Janë shkathtësitë e tua ato, të cilat tani këtu nevojiten. Ti i dhuron - me një art të pazëvendësueshëm dhe të njëhershëm - me personalitetin tënd këtyre shkathtësive definicion.
Ajo titullohet vetëbesueshmëri. Ne të dëshirojmë ty shokë të vëtetë. Ata do të jenë për ty aty, në qoftë se një herë - sepse edhe kjo është pjesë e jetës - do të jetë vështirë për ty apo ti edhe të dyshoshë në vetën tënde. Bëju edhe ti atyre një shok i atillë.
Ne i dëshirojmë vetës tonë, ne prindërit vetvetës, që në ty atë të e shohim çfarë ti je dhe jo atë çfarë - simbas mendimit tonë ndoshta - ti do të duheshe të bëheshe. Të t‘akceptojmë ashtu siç je, sepse të kemi fëmiun tonë.
Kjo çuhet besim. Fëmi joni i dashur, Tribun, ne të bekojmë ty dhe të urojmë: „Rritu dhe lulëzo - nga zemra.“ Autor: Prindërit e tu; babai dhe mami - qifti bashkëshortor Arber Shabanaj - As.
