I nderuari drejtor……Kur ushtria osmane më 1371 te lumi Marica dhe me 1389 në Fushëkosovë, luftuan kundër mbretërisë famëkeqe serbe të Car Dushanit, shqiptarët e ngratë, që kishin hiekur të zitë e ullirit nën Car Dushanin dhe kodin e tij famëkeq, u gëzuan disi dhe u qeshi fytyra, duke menduar e shpresuar se pushtuesi që po vinte nga Anadolli do të ishte pakës më i butë dhe më liberal.
Pas shkatërrimit të perandorisë së Anadollit dhe tërhiekjes së pushtetit osman nga Ballkani, shqiptarët të mbetur në mesin e shteteve slave të Ballkanit, i këthyen sytë drejt Austrohungarisë, duke shpresuar se vetëm ajo fuqi evropjane do ti shpëtonte nga Serbia e Mali i Zi, të cilat kishin në plan që ta zhduknin farën shqiptare nga Ballkani.
Edhe gjatë Luftës së I Botërore 1914-1918, shqiptarët ishën në anën e Austrohungarisë, sepse edhe mbreti i Gjermanisë në atë kohë kishte thenë se emri Shqipëri eshtë emër i ndonjë mali në Ballkan dhe se popull shqiptarë nuk ka eksistuar dhe as sot nuk eksiston.
Pas Luftës së I Botërore, pasi u shkatërrua Austrohungaria dhe me ndihmën e Anglisë e Francës, shtete pra evropjane, e që ishën të detyruara nga Rusia ti përkrahnin sllavët e Ballkanit, u vendos që më shumë se gjysma e tokave shqiptare të mbesin të pushtuara nga Greqia, Serbia e Mali i Zi. Këta shtete ballkanike ndihmoheshin dhe përkraheshin nga ,,nëna Rusi,, kurse shqiptarët e ngratë, populli më i vjetër i Ballkanit, ishin jetimë dhe nuk kishin as nënë e as baba për tu dalur krah dhe për tu ndihmuar.
Me fillimin e Luftës II Botërore, Hitleri e Musolini e sulmuan dhe e shkatërruan hasmin më të madh të shqiptarëve, mbretërinë serbe…. e cila mbretëri, numër të madh të shqiptarëve i kishte vrarë e numër të madh i kishte shpallur si turq dhe i kishte përzënë drejt Anadollit. Shqiptarët e ngratë drejtuan sytë drejt qiellit dhe pytën me zë të lartë se kundër kujtë luftojnë Hitleri e Musolini ???? Dhe kur kuptuan se ata e kishin shkatërruar hasmin shekullorë të shqiptarëve - mbretërinë serbe, shqiptarët thanë se do të jenë në anën e tyre dhe se me ndihmën e tyre do të arrinin ti bashkonin të gjitha trojet arbërore dhe ta formonin Shqipërinë Etnike që e kishin endërruar ndër shekuj.
Pikërisht në këtë kohë edhe sllavomaqedonët që Serbia i llogariste si serbë dhe territorin e tyre e kishte quajtur ,,Juzhna Serbija,, iu bashkuan ushtrisë bullgare me planin qe edhe territori i tyre, Maqedonija e sotme lindore ti bashkohej Bullgarisë dhe te krijohej Bullgaria e Madhe.
Kur Sërbia me Titon e Rankoviqin i kuptuan planet shqiptare e sllavomaqedonasve, se planifikonin që njera pale ti bashkohej Shqipërisë dhe tjetra Bullgarisë, të përkrahur edhe nga Rusia nënë, dërguan në Maqedoni e Shqipëri tre agjentët e specializuar serbë që do të punonin kundra interesave shqiptare e maqedono-bullgare dhe ne dobi te interesave serbe. Agjentët sekret të emruar edhe me emra shqiptarësh ishin Dushan Mugosha, Milladin Popoviq dhe Vukmanoviq tempo. Këta shpallën themelimin e Partisë Komuniste në Shqipëri e Maqedoni dhe gjatë gjithë kohës së luftës mbetën në Shqipëri.
Shqiptarët e ngratë dhe të gjorë, që sot në te gjitha trojet shqiptare i kan mbi njëmijë parti, në atë kohë i kan pasur dhjetë.
1.Partija Komuniste,
2.Partia e Ballit Kombëtar
3.Partia e Ballit Agrarë
4.Partia Zogiste
5.Legaliteti (poashtu zogiste)
6.Lidhja e Prizrenit
7.Lidhja e Dytë e Prizrenit
8.Partia EN-DE-SHe (Nacional demokrat Shqiptare)
9.Partia Nacionaliste Shqiptare (poashtu balliste)
10.Partia për Bashkimin e Trojeve Shqiptare.
Anglia po edhe shtetet tjera evropjane që i frikoheshin komunizmit rus, tentuan ti bindënin shqiptarët dhe shumë herë u propozuan dhe i lutën që të bashkoheshin e merreshin vesht për formimin e një shteti parlamentar me një qeveri të përbashkët demokratike e që do të ishte shtet demokratik, si që mbeti Greqia dhe jo shtet komunist. Por shqiptarët si shqiptarë, u takuan disa here dhe në asnjë moment asnjëra parti apo organizatë nuk lëshoi pe. Kaloi një kohë e gjatë dhe partite apo organizatat shqiptare nuk mundën te pajtoheshin e të merreshin vesht se cili do të udhëhiqte me shtetin e përbashkët shqiptarë që do të krijohej. Kur e pane kët situate anglezët mbetën pa fjalë dhe ngritën duartë, duke ju thënë shqiptarëve ,,thefshi qafën,,. Atyre shqiptarëve qe kishin qenë në partite tjera e që kishin qenë kundër Partisë Komuniste, anglezët u propozuan qe të iknin për në Greqi dhe ata pastaj atje do tu ndihmonin qe të shkonin ne cilin shtet te Evropes te donin. Më vonë këtë premtim Anglia edhe e plotësoi. Të gjithë ata shqiptarë antikomunistë që ishin kundër komunizmit e që ikën për në Greqi, patën fatin që në fillim të strehoheshin në Greqi, pastaj në Turqi e Itali dhe më vonë të strehoheshin edhe në shtetet tjera evropjane, po edhe në Amerikë. Në vitin 1979 pata fatin të shkoj në Amerikë dhe atje takova numër të madh shqiptarësh antikomunistë që në atë kohë kishin ikur për në Greqi dhe pastaj kishin dalur në Amerikë. Disa nga ata më quanin ,,titist,, e disa më quanin ,,enverist,, . Edhe atje ata nuk ishën të një mendimi dhe nuk ishin të bashkuar në një organizatë politike por në më shumë prej tyre dhe mbanin lidhje me te njejtat organizata shqiptare antikomuniste që gjindeshin e vepronin edhe në Evropë.
Shqiptarët në të gjitha trojet e tyre, historikisht mundemi ti ndajmë në dy grupe; grupi i pare ishin komunistët e Titos dhe të Enverit dhe grupi i dytë-Antikomunistët të ndarë në grupime dhe organizata të ndryshme, si që i përmendeëm më lartë.
Historianët shqiptarë, të ndikuar nga komunizmi, gjatë shkrimeve që kan berë, nuk janë nisuar nga e kaluara e dhimbëshme shqiptare dhe tradhëtitë e kërcnimet që shqiptarët i kan pasur nga fqinjët e tyre slavo-rus. Këta historianë, vazhdimishtë, partitë dhe organizatat antikomuniste shqiptare i kan quajtur si nazifashiste dhe kollaboracioniste.
Ne historianët shqiptarë, gjatë shkrimeve dhe botimeve tona, jemi të detyruar ta pranojmë faktin se populli shqiptar dhe partite e organizatat e tyre antisllave e atikomuniste, për ta luftuar komunizmin ruso-serb, ishin të detyruar të kërkonin ndihmën e dikujt, dhe ata nuk do të mund të kërkonin ndihmë nga grekët e bullgarët që poashtu ishin antishqiptarë dhe në anën e Rusisë komuniste. Kishte antikomunistë edhe në Serbi e Kroaci por edhe ata mbetën në pakicë dhe u vranë e zhdukën nga komunistët.
Pra ne shqiptarët në përgjithësi e sidomos historianët shqiptarë nga të gjitha trojet shqiptare, nuk guxojmë ti quajmë kolaboracionistë e fashistë shqiptarët antikomunistë dhe organizatat e tyre antikomuniste që gjetë periudhës 1940-45 arritën ti bashkonin te gjtha trojet shqiptare në një shtet dhe te shpallnin Shqipërinë etnike të bashkuar e cila asnjëherë nuk kishte qenë e tillë.
Gjatë Luftës së II Botërore, kur Gjermania e shkatërroi mbretërinë serbe dhe i shpëtoi shqiptarët nga këthetrat e radikalëve serbë, shqiptarët e mirëpritën dhe i thanë mirë se erdhe gjermanit. Pra shqiptarët e mjerë dhe jetima, të rrethuar nga sllavët në të katër anët, në fillim gati se 90% ishin antikomunistë dhe nuk kishin rrugëdalje tjetër pos që të kërkonin dhe ta mirëpritnin ndihmën nga Duqja e Hitleri dhe ushtria e tyre. Shqiptarët antikomunistë nuk pranuan të bashkëpunonin me gjermanët për interesa të nazifashizmit por kërkuan ndihmë nga ata për interesat e veta kombëtare.
Edhe gjatë luftës së fundit të vitit 1998, Kosovën e shpëtoi ushtria evropjano-amerikane e Natos. Edhe sot e këtë ditë amerikanët e mbajnë gjallë dhe e mbrojnë Kosovën nga Serbia e Mali i Zi. Serbët me plotë të drejtë munden ti quaj kolaboracionistë kosovarët dhe ushtarët e UÇK, qe e mirëpritën dhe iu bashkuan armatës amerikane, por ne historianët shqiptarë po dhe shqiptarët tjerë që gjinden në trojet shqiptare jashta Kosovës, në bazë të fakteve, jemi të detyruar dhe nuk kimi teori tjetër përveq se ti quajmë heronjë dhe shpëtimtarë të Kosovës.
Ne, historianët shqiptarë të ditëve tona, duke i analizuar dhe kuptuar rrethanat në të cilat janë gjetur shqiptarët në kohën e Duqes dhe Hitlerit, pastaj 55 vjetë më vonë, në kohën e Klintonit dhe të Merkellit, nuk mundemi dhe nuk guxojmë ti quajmë nazifashistë e kollaboracionistë as shqiptarët që bashkëpununan dhe kërkuan ndihmë nga Hitleri e Duqe e as shqiptarët që bashkëpunuan dhe kerkuan ndihmë nga Klinton e Merkell.
