Në këtë verë kapriçoze, edhe mediat në Gadishullin Ilirk, e përcollën me zallamahi të madhe. U munduan ta trondisnin psiqiken e gjindjes me kryelajmin: ”Do të rishikohen kufijt në Gadishullin Ilirk.” Këtë punë e paskan marrë përsipër dy kryetar shtetesh,njëri me emër Ilir, dhe tjetri me emër arkaik turk, të cilët nuk kanë asgjë të përbashkët me kombësitë që përfaqësojnë.
Në vitin 1842, u botua për herë te parë kryevepra e shkrimtarit Nikollaj Gogol, me titull: “Shpirtra të vdekura.” Kur e mendon se vepra u shkrua dhe u censura nga nga vitet 1834 deri në vitin 1841, bie rreth 180vite më përpara, qe shkrimtari i madh i parashikon ngjarjet e vitit 2018.
Si ka mundësi?- me të drjetë mund të pyes dikush. Në kreun e katërt, është biseda midis Çiçikovit, personazhit kryesor ,që ka dalë të blej “shpirtra të vdekura” , që ende nuk janë fshirë nga listat e revizionimit, me Nazdriovin, që përfaqëson çifligarin matrapaz e bixhozxhi. Për t’I rikthyer kujtesën lexuesit, po citojmë disa pjesë nga debati i tyre, i ndezur.
“ – Ç’thua vëlla,- tha Nazdriovi, duke shtrenguar pakon e kartave,…..- Sa për të kaluar kohën, unë do ta mbaj dorën për treqind rubla.
Ja ç’lutje kam: a ke shumë fshatarë të vdekur që s’i ke fshirë ende nga listat e revizionit?- kërkesa e Çiçikovit.
Kam; hë, ç’do?
Hilli në emrin tim.
Përse?
…………
Të ti shes? Po unë të njoh ty, se t’i je i poshtër dhe nuk do të më paguash aq sa bëjnë.
Nga ndjenjat e mosbesimit; matrapazllëkut; bixhozxhisë, Nazdriovi e sulmon kundershtarin për ta çvatur sa më shumë. Meqë Çiçikovi nuk pranonte të luante bixhoz, sepse fatin e vet nuk ia lejonte rastësisë, Nazdriovi afronte me çmime të larta hamshorin, pelen kërre sëbashku me kalin çil, ca qen, organel, karrocë, në këto kushte shpitrat e vdekura ia jepte yst.
Të nesërmen, shpirtrat e vdekura, i vunë në lojën e damës, ku Nazdriovi, luante disa gurë menjëherë. Me tëra këto matrapazllëqe edhe pazari nuk u bë.
Dy personazhet Gogolian, përfaqësojnë vetveten, prandaj debatojnë pa deshmitarë. Nuk kuptohet pse dy presidentët e nderuar debatojnë pa këshilltar, pa treguar se çfarë pazaresh po bëjnë? Hiqen si të gjithditur,se ne i dimë të gjitha. Premtojnë me solemnitet se: “ Të jeni të bindur se kombi ynë do të fitojë.”
Edhe fëmijet e fillores e dinë, se në një garë me dy veta, njëri fiton, e tjetri humbet, pavarësisht nga zotësia, apo hilet, që i bëjnë kundërshtaret njëri-tjetrit.
