Një erë e tërbuar vjeshtare zhdarravitë retë dhe gjethet pa mëshirë në muret e zemrës dhe telat e shpirtit tim ulurimen e mallit të egër.
Në qerpikët e syve loti i vakët ndjek harresën për Ty që i pate të gjitha virtytet njerëzore.
Atëherë në krahët e imagjinatës endem ditëve që i kaluam së bashku të mbrujtura me dashurinë vëllazërore.
Nga brendësia e shpirtit shpërthejnë si vullkan fjalët, këngë mejekraut apo dënesje mallëngjimi.
Oooo S'të harroi për jetë , I Dashur Shok!
Me respekt, HALIL TETAJ