Nga nafta dhe gazi sigurohen të ardhura të larta për ata që e kanë në zotërim (përdorim) vendburimet. Dhe për ata që e kanë zbuluar dhe e kanë vënë në shfrytëzim s’paskan të drejtë të gëzojnë mundin dhe djersën e tyre prej shume vitesh që kanë zbuluar pasurinë më të madhe të vendit tonë siç është nafta. Puna e rëndë dhe e vështirë e naftëtarëve asnjëherë nuk është shpërblyer realisht. Këtë peshë të rëndë të punës nuk ka familje naftëtarësh të mos ta këtë ndjerë gjatë gjithë jetës. Naftëtarët shkonin në punë me turne dhe çdo familje e priste me merak kthimin e tyre në familje. Ashtu siç ndodhte kur shkoje në luftë, do të ktheheshe apo do të qëndroje në frontin e luftës. Punohej në grykat e puseve në lartësira të ndryshme të kullave në ambjente të ndotura me gazra helmuese në kushte të vështira të motit në shi në baltë në errësirat e natës etj…Janë me dhjetra raste të humbjes së jetës nga naftëtarët, me qindra e qindra të sëmurë nga sëmundjet profesionale dhe gjymtime të ndryshme. Nuk ka naftëtar e familje në zonat naftëmbajtëse që nuk ka përjetuar fontanat e papritura e të fuqishme që në mjaft raste kanë qenë zjarre të pa kontrolluara, duke dëmtuar shëndetin e njerëzve dhe bimëve përreth.
Aroma e naftës dhe gazit shoqëruese ka qenë bashkudhëtarë e jetës së naftëtarëve nga fëmija deri tek i moshuari. Nuk ka zona nafte e gazi ku të mos ketë ndodhur viktima (vdekje) apo plagosje të shkallëve të ndryshme. Po të rënda kanë qenë përndjekjet, burgosjet deri në pushkatim të shumë specialistëve dhe drejtuesve të sektorit të naftës dhe të gazit. Shumë punonjës naftëtarë janë përballur me organet hetuese të gjykatave. Pra krahas punës së rëndë dhe të vështirë dhe me përgjegjësi qëndronte presioni sepse nga çasti në çast mund të përfundojë prapa hekurave të burgut. Edhe sot pas 25 vitesh demokraci si dhe dje janë të harruar. Askush nuk e vlerëson punën e tyre të madhe heroizmin, sakrificat e tyre pa mbarim, që kanë bërë shkencëtarët tanë mendjendritur bashkë dhe me qindra mijëra naftëtare të profesioneve të ndryshme që bënë të mundur zbulimin e naftës shqiptare, që qëndronte prej shekujsh në thellësi të tokës tonë. Këta janë naftëtarët që i dhanë thesarin më të madh të vendit tonë. Ne naftetarët nga vendburimet e naftës nga Kuçova, Patosi, Vlora, Marinza, Fieri, Visoka, Drenova e shumë vende të tjera, duam vleresimin e djersës së ballit që na takon gjatë viteve për punën e madhe që kemi bërë prej shumë vitesh, për sasinë e madhe të naftës që i kemi dhënë vendit dhe vazhdojmë t’i japim edhe sot, pavarësisht se kanë kaluar mbi 80 vjet.
*Nënshkruar nga një grup naftëtarësh të vjetër, drejtues dhe krijues të shoqatës së naftëtarëve të Shqipërisë. Veis Siqeca, specialist nga ana elektrike. Ixh. Prof. Dhimitër Gjini në shkencat e naftës dhe të gazit, Nazmi Naska, mjeshtër i shpimeve të puseve të naftës.
