Duke mos duruar padrejtësitë që po i bëheshin popullit shqiptar nga regjimi serb, të rinj e të reja, burra, gra, fëmijë e pleq ngritën zërin e tyre.
Dhuna, burgosjet politike, vrasjet dita ditës po rriteshin në Kosovë nga fundi i viteve të ‘60-ta.
Rezistenca që po mundohej populli shqiptar t’i bënte regjimit serb me demonstrata po shtypej edhe më shumë në vitet e ’80-ta.
Gjithë këtë kaos regjimi përgjatë viteve nuk do mund ta duronin as Zahir Pajaziti, Edmond Hoxha, Hakif Zejnullahu, Ilir Konushefci që shokët tjerë do u bashkoheshin më pas.
Më 31 janar 1997, Zahir Pajaziti ishte duke udhëtuar nga Prishtina në drejtim të Vushtrrisë së bashku me bashkëluftëtarin dhe nipin e tij Hakif Zejnullahu dhe bashkëluftëtarin tjetër Edmond Hoxha nga Juniku, forcat serbe kishin vënë pritë në fshatin Pestovë, ku të tre bien heroikisht në luftë me ta.
Njëri nder themeluesit e UÇK-së do të shkonte në botën tjetër i qetë sepse kishte lënë shokë trima që do të merrni hakun për të dhe të tjerët.
