Të martën(28 Janar) Konsullata e Përgjithshme e Republikës së Kosovës në Nju Jork, në partneritet me NCAFP - Komiteti Kombëtar për Politikën e Jashtme Amerikane, mbajti panelin "Heshtje jo më !" me qëllim luftimin e dhunës seksuale në konflikt, një çështje që ka të bëjë shumë edhe luftën në Kosovë(dhunën seksuale serbe) dhe në zonat e konfliktit nëpër botë.
Kjo ngjarje u mbajt të martën, 28 Janar 2020, - në sallën qendrore të NCAFP - Komitetit Kombëtar për Politikën e Jashtme Amerikane në Upper East Side, New York City, ku zonja Vasfije Krasniqi Goodman, H.E. Znj. Pramila Patten Përfaqësuese Speciale për Dhunën Seksuale në Konflikt, Kombet e Bashkuara dhe Ambasadoria Teuta Sahatqija Konsullia e Përgjithshëme e Republikës së Kosovës në Nju Jork, folën në panelin e Moderuar nga Ambasadoria (retired) Susan M. Elliott, Presidente dhe CEO, NCAFP.
Dhuna seksuale në zonat e konfliktit vazhdon të zbeh si hije mbi sigurinë ndërkombëtare, thanë në këtë panel Krasniqi – Goodman dhe Sahatqija. Ndërkohë, që edhe pyetjet(Lumi Hadri, Behlul Gashi, Ana Delelio) me komente nga auditori të pranishëm, në këtë panel - ishin të mendimit se Kosova, dhe dhuna seksuale e serbeve ndaj grave të Kosoves, gjatë luftës në Kosovë(1998-99) në mënyrë të pakuptimtë është e anashkaluar me turp, deri tani, duke e krahasuar atëme ato që kan ndodhur në fushat e betejave të luftës në gjithë botën, ku dhuna seksuale kërkon vëmendjen e politikëbërësve globale.
NCAFP - Komitetit Kombëtar për Politikën e Jashtme Amerikane dhe Konsullata e Përgjithshme e Republikës së Kosovës në New York, të cilat edhe organizuam këtë panel për të thyer heshtjen, i bën thirrje diplomatëve dhe organizatave ndërkombëtare, UN, Brukselit dhe Washingtonit, që t’i kushtojnë më shumë vëmendje kërcënimit shtruar nga kjo çështje vendimtare, me 20 mijë grate kosovare e dhunuara gjatë luftës, dhe të dëgjojnë me vëmendje dëshmitë e tyre që jepen nga të mbijetuarit dhe të lënduarat nga dhuna seksuale gjatë luftës në Kosovë, nga ushtarët e paramilitarët serb, që i drejtohen asaj në të gjithë botën.
Ambasadoria (ret.) Susan Elliott, Presidente dhe Drejtore e Përgjithshëme, e NCAFP - Komiteti Kombëtar për Politikën e Jashtme Amerikane, e cila moderoi një diskutim mbi përdorimin e dhunës seksuale në konflikt, e hapi diskutimin midis PSSP-së Pramila Patten, Përfaqësuese Speciale për Dhunën Seksuale në Konflikt , Znj Vasfije Krasniqi - Goodman dhe Amb Teuta Sahatqija.
Znj Vasfije Krasniqi - Goodman dhe Amb Teuta Sahatqija, thanë që ne e kuptojmë ndikimin qe ka tek ato të mbijetuara të prekur nga dhuna seksuale dhe përpjekjet për të luftuar përdorimin e saj në konflikt por : “Pa u dënuar krimet e dhunës seksuale, ne Kosove gjate luftes, nuk ka ka as drejtësi dhe as përgjegjësi”.
Ambasadorja Teuta Sahatqija theksoi se duhet kërkuar drejtësia por njëkohësisht duhet pasur qasje të mirë ndaj të mbijetuarave të dhunës seksuale. Me kete rast folën edhe përfaqësuesja speciale e Kombeve të Bashkuara për dënimin e dhunës seksuale në konflikt, Pramella Paten, Presidentja e Këshillit Kombëtar Amerikan për Politikë të Jashtme, Sjuzen Elliot, si dhe e mbijetuara e dhunës suksuale, Vasfije Krasniqi Goodman.
Heshtja jo më, Luftimi i dhunës seksuale në konflikt
“Dhuna seksuale si mjet i luftës”, ishte tema e panelistes, Ambasadores Teuta Sahatqija, e cila tha se : “Dhuna seksuale pavarësisht nga shkaku përfshinë krimin ndaj individit. Por nëse përdhunimi në luftë përdoret si veprim i paracaktuar, i paraprirë i strukturave shtetërore me zinxhirin e komandës kundër grupit etnik ose fetar, atëherë nuk dëmton vetëm individin që përjeton përdhunimin, por bëhet arma që synon shpërbërjen e familjeve patriarkale dhe pëlhura e shoqërisë në të cilën jeton, duke bashkuar të gjithë ne ndikimin shkatërrues të gjatë luftes për popullatën”.
Lufta në Kosovë 1998-1999 dhe statistikat, nga Teuta Sahatqija
Gjatë luftës 1998-1999 në Kosovë, rreth 20,000 gra dhe burra u abuzuan seksualisht nga forcat ushtarake dhe paraushtarake serbe.
Përdhunimi masiv i individëve të civilve, kryesisht, por jo vetëm grave dhe vajzave në Kosovë, në shumë raste ka ndodhur para anëtarëve të familjes. Torturimi dhe vrasjet e fëmijëve të moshës së re te gratë e moshuara, shkuan krah për dore me vrasje masive, djegie shtëpish dhe fshatrash të tëra, duke përfunduar me dëbimin e pjesës tjetër të popullsisë. Të gjithë së bashku duke kompletuar foton e spastrimit etnik të ndodhur me parë në Kroaci, Bosnjë dhe se fundi ne Kosovë në fund të shekullit të 20-të.
Kjo përdhunim i organizuar i synuar si arma e tmerrshme e luftës që e kthen trupin e grave në fushën e betejës, më në fund trajtohet nga KB si krim lufte, duke identifikuar përdhunuesit si kriminelë lufte.
Ndërsa shumica e përdhunuesve të luftës ende janë të lirë, mijëra viktima u desh të jetonin për shumë vite në izolim - të burgosur nga turpi, stigma, diskriminimi dhe frika. Ata ende luftojnë me ortakizmin shoqëror, mundimin emocional, dëmtimin psikologjik, dëmtimet fizike dhe - në shumë raste - sëmundjet.
Fatkeqësisht abuzimi seksual gjatë luftës, si rast, nuk është pothuajse i pranishëm në përndjekjen e kriminelëve të luftës.
Në Kosovë kanë përfunduar vetëm tre ndjekje penale për pretendimet për krime lufte të dhunës seksuale në Kosovë, duke i liruar autorët për mungesë fakteve dhe duke vazhduar pandëshkueshmërinë e kriminelëve dhe komandantëve të tyre. Kështu, nuk ka patur asnjë bindje të vetme për përdhunimin e luftës në Kosovë! E njëjta gjë vlen edhe për Serbinë, e cila nuk ka përndjekur ose dënuar ndonjë kriminel lufte për abuzim seksual, pavarësisht se dokumentacioni i plotë i këtyre çështjeve të mbledhura nga UNMIK dhe EULEX, iu dorëzua gjyqësorit të Serbisë.
Aksionet për riintegrimin e të mbijetuarve dhe luftimin e dhunës seksuale gjatë konfliktit ndodhin përsëri. Për shekuj, përdhunimi i luftës ekzistonte i rrethuar nga heshtja, nga pakujdesia dhe mungesa e gatishmërisë për t'u marrë me të. Stigma në shoqëritë patriarkale vepronte kundër viktimave në vend që t'i përqafonte ata dhe të luftonte kundër autorëve
Përdhunimi i Luftës nuk mund të ndalet duke e lënë pas dore, duke vepruar ashtu siç nuk ekziston.
Përdhunimi i luftës do të ndalojë duke luftuar stigmën, duke përgatitur shoqëritë për pranimin e tyre dhe riintegrimin në shoqëri, duke ndihmuar në fuqizimin ekonomik të të mbijetuarve, duke shkelur para të mbijetuarit, duke luftuar për drejtësi për të parandaluar incidentet e ardhshme. Suksesi në secilin vend kontribuon në suksesin edhe në vendet e tjera.
Të flasësh për përdhunime të luftës dhe të mbijetuarve në Kosovë nuk ishte as detyrë e lehtë. Mbaj mend që edhe përmendja e përdhunimit të luftës në Parlamentin e Kosovës shkaktoi reagime të forta dhe mohim jo vetëm nga burrat parlamentarë, por edhe nga gratë.
Kishte nevojë për përpjekje të vazhdueshme të grave parlamentare, gra të Shoqërisë Civile, Presidente Jahjaga, Presidentin Thaqi, udhëheqës fetarë dhe media për të ndryshuar perceptimin dhe për ta kthyer këtë çështje tabu në çështje publike që kanë nevojë për gatishmëri për t'u marrë me të. Sot Kosova mund të prezantojë praktikat më të mira në botë.
