Analiza/”E para është jeta”, Preç Zogaj: Sa do të zgjasë? Është një betejë që fitohet jo vetëm nga ata që marrin masa, por edhe nga ata që i zbatojnë ato

Analiza

Analiza/”E para është jeta”, Preç Zogaj: Sa do të zgjasë? Është një betejë që fitohet jo vetëm nga ata që marrin masa, por edhe nga ata që i zbatojnë ato

Më: 14 mars 2020 Në ora: 12:04
Preç Zogaj

Në harkun e tre-katër muajve na ranë në pjesë dy fatkeqësi kundërthënëse në reagimin që na kanë imponuar. I pari, tërmeti i 26 nëntorit që na nxori nga shtëpitë, i dyti, pandemia e koronavirusit, që na ka mbyllur në shtëpi.

Do të ishin shumë edhe për një vend të zhvilluar, si Gjermania e jo më për një vend si yni që shumë gjëra nuk i ka në terezi.

Ngushëllimi për pasojat e tërmetit është se, në një akt të rrallë solidariteti ndërkombëtar me vendin tonë të vogël, paratë për rindërtimin na janë dhënë dhe ka besim tashmë se brenda afateve të parashikuara nga qeveria këto pasoja do të jenë kaluar.

“Ngushëllimi” për koronavirusin është se jemi pjesë e një harte planetare të përhapjes së tij. Në të keqe e në të mirë, po ndajmë e do të ndajmë fatin me gjithë të tjerët.

Tërmeti dhe pandemia janë dy gjëra shumë të ndryshme, por si të gjitha fatkeqësitë madhore zgjojnë te çdo njeri, në çdo familje dhe shtresë shoqërore, vetëdijen e lashtë se shëndeti është mbi të gjitha. Jo se njerëzit nuk e dinë këtë, por kur e kanë shëndetin-në kohë paqeje, përpjekjesh, kërkimesh e betejash për të arritur synime të tjera jetësore, sikur e kalojnë në plan të dytë postulatin numër një: Jeta është e para. Të tjerat vijnë pas.

Duhet të sillemi edhe si pacientë, edhe si mjekë të vetvetes dhe të afërmve tanë pa qenë të prekur; duhet të ndjekim udhëzimet dhe këshillat e mjekëve dhe të specialistëve të fushës.

Duhet të respektojmë vendimet e autoriteteve, të institucioneve shtetërore dhe qeveritare që na shërbejnë e na drejtojnë. Ka vend për propozime, monitorime dhe denoncime konkrete të verifikuara, të gjitha këto në etikën që diktojnë rrethanat e jashtëzakonshme. Por nuk ka vend për mbivendosje, dublime dhe protagonizëm të tipit të paqes.

Duhet të ndjekim udhëzimet dhe terapitë antipanik të ekspertëve vendas dhe ndërkombëtarë, që nga njohja me shpjegimet shkencore të llojit dhe origjinës së koronavirusit e deri të mënyra si mund ta kalojmë kohën në karantinë.

Rasti i Kinës që po ia del të verë nën kontroll me masa drastike përhapjen e virusit vdekjeprurës është një shembull botëror që po ndiqet, edhe pse me vonesë, nga Italia dhe vendet e tjera të Perëndimit.

Demokracitë bëjnë diferencën e madhe me regjimet një partiake në rrafshin e lirive dhe të drejtave njerëzore, por përpara detyrës për t’u mbrojtur nga epidemitë dhe fatkeqësitë, ligji dhe drejtimi duhet të jenë të hekurt.

Italia, e thonë të gjithë, e mori pak lehtë në fillim, vendimmarrja e qeverisë eci në traditën e këtij vendi demokratik për të matur njëmijë herë para se të presë njëherë; vetë qytetarët italianë duket se i shpërfillen apelet për kujdes përkundrejt hedonizmit si stil të jetuari, ndërkohë që vallëzonin me fantazmën e virusit pa e ditur. Askush nuk është i prirë të hapë çadrën pa parë shiun të bjerë – e dimë. Por autoritetet për këtë janë: që të shohim rreziqet në horizont. Tani edhe Italia, përpara të gjithëve në Europë me numrin e të prekurve dhe të të vdekurve, një buletin lufte që mban pa frymë botën mbarë çdo mbrëmje kur raportohet, është në karantinë. Por ndoshta Italia ka paguar çmimin e mësimit që po marrin vendet e tjerë, përfshirë Shqipërinë, për t’u sjellë me virusin si kinezë: mbyllje totale.

Nuk mund ta dimë sa shtetas shqiptarë të prekur nga virusi kanë hyrë nga Italia në Shqipëri para se të  hapnim çadrën”. Shumëfishimi i të prekurve në këtë periudhë është një enigmë që po zbulohet e do të vijojë të zbulohet nga tamponët e analizave. Është e drejtë të mendojmë e të veprojmë në logjikën e skenarit me të keq sikur nuk jemi, në kuptimin krahasues, një rajon i vogël italian si Umbria , përshembull, ku deri tani ka rreth shtatëdhjetë të infektuar jashtë rrezikut për jetë, por jemi Lombardia në ditët e para.

Më mirë ta teprojmë se sa të lemë mangët. Kjo është një betejë ku lejohet të kalohet masa e masave. Është një betejë që fitohet pikësëpari jo vetëm nga ata që i marrin këto masa, por para së gjithash nga ata që duhet t’i zbatojnë ato. Sëbashku! Ky është një slogan i shpërdoruar vend e pa vend, por sot është më i vërtetë se kurrë. Nuk ka bashkim me të madh dhe premisë më të madhe për të fituar kundër koronavirusit se sa kur secili në të vetën bën atë që u kërkohet të gjithëve. Për jetën e tij. Për jetën e tjetrit. Për jetën e prindërve dhe të gjyshërve të moshuar.

Ku është fundi? Sa do të zgjasë? Suksesi i Kinës , veç përballjes epike, tregon se koronavirusi mund të bëhet zap. Ai njihet nga shkenca mjekësore, laboratorët dhe shkencëtarët janë në kërkim të terapisë dhe injeksionit efektiv. Nuk ka dyshim se lajmi i mirë nuk do të vonojë, beteja e njerëzimit me viruset është e vjetër dhe do të vazhdojë gjithnjë e më efikase. Modulet matematike që aplikohen për të matur kurbën e konoravirusit nga momenti i shpërthimit tek ai i pikut dhe rënies tregojnë se Italia, si vendi më i prekur, po i afrohet gjysmës së rrugës.

Në regjimin e karantinës ku kemi hyrë, nëse udhëzimet dhe masat e marra zbatohet me një vendosmëri spartane nga qeveria dhe gjithë qytetarët, ne mund të kemi fatin të dalim më shpejt nga kjo ëndërr e keqe që nuk është ëndërr në fakt, por e vërtetë. Atëherë do të përqafohemi edhe për gjithë ditët surreale të distancës dhe izolimit. /Gazeta Liberale

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat