Një muze i pazakontë është hapur në qytetin Ribe në Danimarkën perëndimore, kushtuar gjuetisë së shtrigave dhe një periudhe historie të harruar në Evropë.
Muzeu, i vendosur në shtëpinë e një ish-inkuizitori në rrethin mesjetar të Ribe, i cili dikur konsiderohej kryeqyteti i magjisë në Danimarkë, është një histori e harruar për persekutimin e shtrigave, e cila përmendet në libra dhe histori.
Institucioni kulturor portretizoi shoqërinë e atëhershme Luteriane shumë të devotshme dhe besëtytni, në të cilën magjia, frika dhe mosbesimi tërheqin zemërimin hyjnor.
Në disa salla të muzeut, fshesa, amulet, kukulla dhe kafka janë të ekspozuara pranë pajisjeve të ndryshme të torturave, në ritmin e muzikës shqetësuese me klithmat e mbytura të shtrigave që u persekutuan më shumë në shekullin e 17-të.
Në Evropë, 100,000 njerëz u persekutuan për magji gjatë asaj periudhe dhe 50,000 u dogjën në turma drurësh. Rreth 1.000 njerëz u vranë në Danimarkë, tha përfaqësuesja e muzeut Louise Hauberg Lindgaard, një ekspert në historinë e magjisë.
Sipas saj, një qëndrim i rreptë ndaj kësaj çështje u iniciua nga mbreti i pamëshirshëm danez Christian IV (1577-1648). Ai miratoi ligjin e parë kundër magjisë, sipas të cilit ata që akuzoheshin për magji të zezë u dënuan në turmën e drurëve.
Tetë vjet pas miratimit të ligjit, persekutimi ishte i tillë që çdo ditë të pestë, një person i akuzuar për magji u dogj në shtyllë.
Ekspertët besojnë se në këtë mënyrë, mbreti donte të ruante fuqinë e tij dhe të tregonte se ishte një i krishterë i mirë që shqetësohej për nënshtetasit e tij.
Filozofi francez nga shekulli i 16-të, Jean Boden, tha se një mbret që nuk përndjek shtrigat është përgjegjës për të keqen dhe të gjitha tmerret e popullit të tij, dhe se ai e ndjen detyrën të persekutojë shtrigat.
Në atë kohë, gjithçka mund të ishte një justifikim për magji, nga kërcënimi i një objekti banal si pasojë e sharmit të dyshimtë të një personi. Të dyshuarit u gjykuan nga një gjykatë civile.
Të dënuarit ishin kryesisht gra të moshuara, të cilat jetonin vetëm dhe në skaj të varfërisë. Anna Bruds ishte shtriga e fundit që u dogj në vitin 1652.
