Plani i ulëseve për udhëheqësit ndërkombëtarë në funeralin e Papa Françeskut është një përpjekje delikate në diplomaci. Por si arriti që Donald Trump dhe gruaja e tij Melania të gjendeshin në reshtin e parë të ulëseve?
Është përshkruar si një “master plan” në menaxhimin skenik të “egove të mëdha” të udhëheqësve botërorë nga Kardinali Vincent Nichols, udhëheqësi i katolikëve në Angli dhe Uells.
Vendi i lindjes së Françeskut, Argjentina, pati përparësi në rregullimin e ulëseve.
Delegacioni i tij përfshin presidentin Javier Milei, i cili ishte një kritik i zëshëm i Papës përpara se ai të bëhej kreu i shtetit të vendit.
Italia do të pasojë më pas, pasi Papa është peshkopi i Romës dhe udhëheqësi i peshkopëve katolikë të vendit.
Më pas, sovranët në pushtet do të ulen “sipas renditjes alfabetike, por në gjuhën frënge”, të ndjekur nga krerët e shteteve dhe më vonë krerët e qeverive dhe përfaqësues të tjerë.
I pari i listuar midis sovranëve që ndjekin Argjentinën dhe Italinë është një nga bashkëprincat e Andorrës, mikrokombit pa dalje në det në Pirenej midis Francës dhe Spanjës.
Peshkopi i Urgellit, Joan-Enric Vives i Sicilisë, përmbushi këtë rol, pasi bashkëprinci tjetër është presidenti i Francës, Emmanuel Macron, i cili udhëhoqi delegacionin e kombit të tij si kreu i shtetit më poshtë në rendin e përparësisë.
Frëngjishtja përdoret në rregullimet e ulëseve sepse konsiderohet gjuha e diplomacisë, por gjithashtu ndryshon rendin e përparësisë që një anglisht folës mund të presë.
Presidenti i SHBA-së, Donald Trump dhe Zonja e Parë Melania, për shembull, u shfaq relativisht herët në garë, sepse Amerika është e listuar si “Etats-Unis d’Amerique”.
Kjo ndodh sepse ai udhëhiqet nga një kryetar shteti, Presidenti irlandez Michael D Higgins, një titull që ka një përparësi më të lartë se William, i cili është i listuar si princ kurorë më poshtë në listë.
Kardinali Nichols, i cili mori pjesë në konklavin e tij të parë për të zgjedhur një papë të ri në javët e ardhshme, tha se organizatorët e funeralit janë mësuar mirë të merren me ndjeshmërinë e ngjarjeve të tilla të mëdha.
Në një intervistë me agjencinë e lajmeve PA në Romë, ai tha se funerali ishte “pa dyshim një tjetër kryevepër e menaxhimit të skenës kur merr në konsideratë ata udhëheqës shtetërorë që kanë mendime të larta për rëndësinë e tyre”.
“Në të kaluarën, e kam parë këtu vazhdimisht se kombinimi i Romës dhe Selisë së Shenjtë, ata në të vërtetë janë gjeni në përballimin e këtyre ngjarjeve të mëdha”, shtoi ai.
“Mendoj se e kanë bërë këtë që kur perandorët sunduan Romën – se ata dinë si të përballen me egot e mëdha. Dhe mendoj se çdo udhëheqës i një kombi që erdhi këtu të shtunën shkoi në shtëpi mjaft i kënaqur”, tha pwr fund Nichols.
