Italia ka respektuar traditën. “Të kaltrit”, historikisht, kanë hasur vështirësi në ndeshjen e parë pas një triumfi të madh.
Ka ndodhur me Italinë e Pozzos, pas botërorëve të fituar në vitet ‘30, po ashtu me atë të Bearzotit me ndeshjen që pasoi triumfin në Botërorin e vitit 1982 dhe me Italinë e Donadonit, që ishte pasuesi i Lippit kur “të kaltrit” e nisën me humbje fazën kualifikuese të Europianit, pas suksesit në Botërorin e 2006-ës.
Roberto Mancini e tha para ndeshjes, “ndeshja e parë, që vjen pas një triumfi të madh, është gjithmonë më e vështirë”, dhe në fakt Italia u ndal në Firenze nga Bullgaria në një barazim 1-1. Për të qenë të sinqertë, loja nuk ishte zhgënjyese, madje për 70 minuta ishte ajo e zakonshmja , me qarkullim topi, ndoshta pak më të ngadaltë, por sërish në nivel të kënaqshëm.
Kampionët e Europës u ndëshkuan në të vetmin rast të vërtetë të bullgarëve, megjithatë kjo humbje e ndërlikon pak situatën e italianëve në Grupin C.
“Azzurri” vazhdojnë të mbajnë vendin e parë me 10 pikë, 4 më tepër se Zvicra, por helvetët kanë dy ndeshje më pak dhe për këtë arsye sfida e së dielës në Bazel merr rëndësi jetike për të dyja këto kombëtare. Italianët, që Zvicrën e mposhtën në Europian, kanë mundësinë që me një fitore të jenë më të qetë, kurse helvetët, nëse ia dalin, do të kenë shansin që, në vijimësi, të marrin kreun.
Në këtë mënyrë kampionët e Europës do të rrezikonin kualifikimin në botëror, gjithsesi edhe një mbrëmje negative në aspektin e rezultatin ka anën e vet pozitive. Italia i bashkohet Spanjës së periudhës 2007-2009 dhe Brazilit të epokës 1993-1996 me 35 ndeshje pa humbje, një rekord që “të kaltri”t kanë mundësinë ta mbajnë të vetëm nëse nuk dorëzohen në Basel.
