Për çdo prind, fëmijët hiperaktivë përfaqësojnë një botë për t’u zbuluar. Një botë e përbërë nga energji që duket se nuk mbarojnë kurrë, nga një vitalitet që ndonjëherë është shumë i tepruar që i bën ata të humbasin kontrollin e asaj që bëjnë dhe të marrin vendime impulsive që mund të jenë potencialisht të rrezikshme. Çfarë duhet të bëni me fëmijët hiperaktivë për t’i ndihmuar ata të mbajnë të fshehur gjithë këtë energji, të mësojnë të përqendrohen, të kontrollojnë dhe të lidhen me ata që i rrethojnë?
Sidoqoftë, duhet bërë një dallim i shenjtë. Shpesh hiperaktiviteti ngrihet pa vend, kur përkundrazi kemi të bëjmë thjesht me fëmijë më të gjallë se të tjerët. Çrregullimi i hiperaktivitetit të deficitit të vëmendjes është një tjetër gjë, një gjendje që duhet vlerësuar dhe diagnostikuar nga një mjek specialist, i cili do t’u japë prindërve edhe udhëzime për të mësuar se si të menaxhojnë çdo ditë fëmijën hiperaktiv.
Këshilla për prindërit e fëmijëve hiperaktivë
Ekspertët këshillojnë fillimisht që t’i jepni gjithmonë fëmijës dashurinë e duhur për t’u rritur, pa e bërë kurrë të ndihet gabim apo problematik. Përndryshe ne mund të dëmtojmë vetëvlerësimin e tij. Sigurisht që nuk është e lehtë të përballesh me një fëmijë hiperaktiv, i cili është gjithmonë jo shumë i vëmendshëm, i vrullshëm, i cili shpesh lëndon veten.
Mjekët zakonisht rekomandojnë të keni shumë durim për t’u marrë me sjelljet e fëmijës që ndonjëherë mund të bëjnë të paduruar edhe prindin më të qetë. Ata gjithashtu sugjerojnë që t’u flasin gjithmonë me gjuhë të thjeshtë, ndoshta edhe të përbërë nga gjeste, sepse në mënyrën e tyre të të qenit gjestet mund të kanalizojnë më mirë vëmendjen sesa shumë fjalë.
Për më tepër, në shtëpi duhet të keni gjithmonë rregulla, por të pakta, të qarta dhe të përbashkëta, për të mos e ngatërruar fëmijën. Prindërit nuk duhet të dekurajohen kurrë dhe duhet ta ndjekin vazhdimisht fëmijën e tyre duke i ofruar lojëra dhe aktivitete që mund ta çojnë atë në menaxhimin më të mirë të hiperaktivitetit. Padyshim që në shkollë duhet të ketë bashkëpunim maksimal me mësuesit, për një punë që nis në shtëpi, por që duhet të vazhdojë edhe në klasë.
