Dje më prangosen
Njëqind fytyrat e zezonave
Për këtë tokë të shqipeve
Në lapidare u ngritët
Më dheun e fisit tim
Krijuat Kalanë e Rozafatit.
Sot cilën liri ma mësoni ta dua më shumë
Ah,ende ka dhembje toka që bac Ademi u flijua
Ëndrrat m´i fali t´i ngriti mbi malet e Shqipërisë
Lisat e gjyshërve të mi rikthehen serish në trëndafila.
Tani me ngjyrat e flamurit kuq e zi
Po e shkruaj historinë e re të fisit tim
Nepër udhët të lara me gjak
Kaluat mësuesit e mi
Dhe sot e shoh diellin e lirisë
Sa mirë më ngroh.
O njerëz merrni frymë si marrin malet e lira
Shikoni oxhaqët sa bukur tymojnë lartësive të Ozonit
Zogjtë më nuk ikin si përhera nëpër vende tjera
Kanë bërë këtu folenë
Sepse dielli i lirisë tani më bukur i nxenë.
S´KA MË BOGDAN TË HESHTUR
Kjo tokë nuk është ëndërr
As në shitje për asnjë çmim të jetës
Mbi dhembjet e saj ngritën profetët.
Serish çelin trandafilat tek ti e shejta ime
Aroma e kopshtit të Edenit s´më le të vdes.
Prapë ngritëmi në legjendë të Rozafës
Nëse më bën dritë flaka e zjarreve prekaziane.
Jemi vonuar pak të ecim Rrugës se Kombit
Duke pritur kalorësit e betejave të epokës sonë.
Ska më Bogdan të heshtur në tokën tonë
As Titanik i dashurive të vrara venedikiane.
Jam në rrugë të gjatë ,por të mirë
Deri tek ti poezia ime
Kam frikë se nuk vdesin sot
Vrasësit e marrë të Apokalipsit.
Lavdinë e heronjve të mi
Cili do ta ruan më mirë se ti
Apo le të ruhen në plagët jashariane.
Llapushnik,Kisha e Abrahamit
DRITË E DIELLIT
Po nisëm diku
Ku as vetë nuk di
Çfarë më sjell fati
E di që vetëm dritë e diellit
M´i përcjell udhët e mia
Nëse rikthehem serish në Promethe.
KAH PO SHKON SHQIPËRIA IME
Nuk e di nëse jam ende në ëndërr
Si ta di a ka fund ëndrra ime.
Njeri nga ne të dy duhet të derdh lot
Nuk besoj se është shkruar më kaq mëkat
Kur më se paku të duam Shqipëri
Edhe atëherë kur na rritë fëmijërinë.
Më vjen të bërtasë
Malit që nuk më flet
Dhe sa herë t´i protestoj vetes
Apo shuhen të gjallët e tu Shqipëri.
Jo,lulet çdo vit po çelin trëndafila
Puthjet t´i kam drejtue mes përmes Tiranës
Udhën e Kombit e kemi dëshmitare të fitoreve
Ma shpejt tani bëhemi luftëtar të lirisë.
Mos e kërkoni kurrë fajtorin
Ndoshta jam unë mëkatr i dashurive të humbura
Sepse ka pesë shekuj kur kemi harrue të dashurojmë
Shumë herë vdekjet nuk na lanë të jetojmë të lirë.
Shqipëri dua çdo varg e fjalë të bukur të ju fal
Kurrë ëndrra ime s´dua t´i ngjajë asnjërës përrallë
Fuqinë sikur djajët të mos na helmonin nepër ëndrra
Më emrin tënd më lidhë jeta dhe e vërteta.
Cilit t´i them ngrit kokën lartësive të Ozonit
Ty Shqipëri apo ty shqiptar bir i Gjergjit
Shqipëri më merr një këngë me lahutën e lashtësisë
Ashtu siq dinin dikur zanat dhe shqipet e Malcisë.
FYTYRA
Më ngjanë
Në fytyrë dielli
Kur fal buzëqeshje
Për lule prilli.
Nganjëherë ngjanë
Në dritë të Hënës
Kur ju fal buzëqeshje
Yjeve të mbrëmjes.
Shpesh herë në jetë
Njeriut
Nuk i dihet fytyra
E vërtetë.
Në njëqind grimca atomi
E ndaj fytyrën më miqt e mi
Në u bëfsha edhe fytyrë djalli
Veç mos të kem fytyrë tradhtari.
ËNDRRAT E VRARA
Jam rrëfye në fuqinë tënde
Dritën e diellit e kam pa tek ti
Më ishe besa dhe jeta ime fjalë
Bëra be në ty që s´më le pa liri.
Nuk të fal pse jetës i vure pikë
Këngës se zogjve ia humbe meloditë
Pse ëndrrës ia ndërrove emrin tim
E hidhur u bëre më shumë se pelim.
Nuk më deshe as si letër të bardhë
Më hodhe mbi det kur ishte valë valë
Besën nuk e ngatërrova më mëkatin tënd
Të merren perënditë me ty fjalë.
E gjatë është lista e ëndrrave të vrara
Kur më digjej flakë liria e para
Gotën e dytë e ngrita për lulet e varfëra
Në të tretën e vura veten të di të vërtetën.
