E çelja dritaren e hapësira hynte në dhomë
E para futej dardha e fjetur xhamit tërë dritë
E shikoja nga aty sipërfaqen e secilës ditë
E mezhdat brezi kufitar e pemët tërë aromë
Zbrisnim në resujëra te varret përbri shkolle
Me aliun sabriun shkelnim baltën e sokakut
Nën vjeshtën e spërkatur me pikëza të gjakut
Vinim te mësuesi patriot AB* me etje molle
Shpërndahemi më vonë të ngel veç kujtimi
AB s`është më zgjohet veç në fjalët e veta
T`i ik harrimit vetëm në valët e egra e të qeta
Kot i prekim hijet me lule të xhenetit në hi
Kot i flasim poezi për kosovën me kaq zjarr
Të vetmuar vetmisë së kodrës pa yllin polar
