(Esad Mekulit)
Njerëz, po të ktheni në qytetin e pabanuar
Mos i shkelni gjymtyrët e tij të fjetura në gur
Ato janë tëra madhështitë dhe mëkatet tona
Mos e matni peshën tuaj kaq lehtë, njerëz
E filluam prej atij hiri, gisht-thyer në nyja
Le të mbetet ai pjesë e paepur e historisë
Brezat nesër të mësojnë cilët qemë, e të flasin
Për qiellin nën vetëtimë nga vizatuam ëndrrat,
E të shkruajnë gjëra trishtimi e krenarie për ne
Njerëz, po të ktheni në qytetin e pabanuar
Shikoni e mos i shkelni gjymtyrët e fjetura
Ato e kanë zjarrin e ashtit të gjethuar në gur.
