Kur rendis melodi vargu
në përqafim shtigjesh të ylberta
lundroj yllësive flakëruese
të universit krahështrirë ,
diçka më troket fuqishëm në zemër,
etje e pashuar që gufon nga brenda
për një vals pranvere
jehut të bekuar në stilizim shpirti.
Ujëvarë cemi
shkrirë në dëlirësi
më duket jeta
kur nis të shkruaj poezi,
qohet pesh ndjenjësi e krisur
me dehje muze
ngjyrash magjike në pikturim,
buzëqeshja flakëron e etur
harkut të dehur në hirësi
me rreze shpresash qëndisur.
Në stolisje fjalësh të strallta
me urata biblike për diellin
frymëzimi më vjen i dallgëzuar
si freskia në vapën e verës
peisazheve të shirta
në vrojtim syri.
Kur nis të shkruaj poezi
ndezur rimash magjike
nëpër vargun e përtërirë
krejt pranverë rrëzëllon jeta
me cicërima zogjësh degë më degë
dhe aromë lulesh në bulim.
Stilizim mitik shkrepja e dashurisë
ritmit të bekuar
me jeh valëzimi shtigjeve
dhe në bjeshkë e në vërri
kur nis të shkruaj poezi.
