Dy milion që e hanë bukën Dy milion që e rrokin pushkën
Republikë, Republikë, vjen jehona, ose me hatër ose me thikë
Zgjonte zëri i esës në radhën e parë me grushtin në tëmth
E gatshme të vdes me shpirtra të etur kraharorë zhveshur
E shtriheshin të vrarët sy kaltër me plagë gjaku përmbi gji
E shpërndahej tymi e mjegulla e flaka e era e vdekjes lëmsh
Gazi lotsjellës ngrihej me këngën e korit në lëvizje për liri
Mes jetës e etjes shëtiste krijesa me të vdekurit në robëri
Rruga në mes përballë sy të pafajshëm e vrasës me pancir
Vdes i dyti e i treti e i shtati të jetë ky popull vetëm i lirë
Njëri e rrëmben bombën në mes turmës e hedh në gjithësi
Ajo e qëlluar me këngë në buzët gjak ende nxjerr zë s`vdes
Përmes dy radhësh kalon poeti i nisur në liri me një thes
Ka kaq vjet s`e kam parë djersë e gjak për ballë i ngjitet
A je ti sabri hamiti e shikoj e mes turmës bie epika e lirika
Kujtimi dhe harrimi në të njëjtën nyje valëvitet e mbytet
Dy milion që e hanë bukën Dy milion që e shkrepin pushkën
Shuhet zëri i esës në krah timin e të v bashotës në lot
