Trimërinë ia lexuan në ballë
se legjenda ecte bashkë me ta
gjithënjë ballëlartë nëpër stuhi
me guximin e përjetësisë!
Me trup të fuqishëm graniti
sulmonte stuhitë para vetes
i papërkulur dhe krenar
çante rrethimin ky burr shqiptar
I hijeshuar me lurke e tyrq të zi
dukej sikur kishte mbirë nga toka
e sikur ajo qëllimisht e kishte lindur
që të thurte legjendën për të!
Trupin stolisur me gjerdan plumbash
mitralozin ngjesh në sup
hapte rrugën përmes errësirës
shkëlqente përpara si pishtar lirie
Luftëtar dhe njeri i denjë atdhetarie
për drejtësi, nder, njerëzi e liri
i lidhur fortë për vatanin
të atin, nënën, tokën e shkëmbin!
Grykën e Dervenit e kishte mbuluar errësira
korrbat e kishin hedhur vallen e dreqërve
që nga Gullmova e deri në Gurgunicë
RAFIZ MEROVA bartte kushtrimin e lirisë
Nga luftërat që bënte në këmbë
rrëfenin se plumbi s`e zinte
armiqtë sapo dëgjonin gjëmën e armës së tij
vetëhidheshin poshtë humnerës, drejt xholit të vdekjes!
I lajmëruar dhe i rrethuar në çdo anë
vë në shenjë mitralozin për t`ua hedhur trutë në erë
amaneti i nënës ishte i madh
“Mos birë se është katundi”
ashtu i plagosur shpërthen rrethimine e hekurt
E gjetën të gjakosur e të alivanosur
duke dhënë shpirt, pranë një stani të Raoviçit
i plagosur, duke u përpjekur të ndez një zjarr shprese,
atë ditë të ftohtë janari
Dhe përsëri ia kishin frikën!
se mund të ngjallej
dhe në prani të familjarit i vërsulen si bisha,
me armët e tyre vrastare
E sollën të pashpirt pranë oborrit të xhamisë
kolona ushtarësh e policësh të lumtur
se e kishin trofeun pa luftë
me dredhi e tradhëti!
Lakmitarë ka patur dhe do të ketë
deri sa të jetë kjo jetë
nga lakmia apo padituria
mes nesh ka mbretëruar ligësia!
Ia kishin frikën edhe ashtu si kufomë
se mos ngjallej e ua jepte dërmën!
u thanë:” Thirreni nënën ta shoh azganin e saj!”
e ajo ia përkëdhel fytyrën dhe i thotë:
“Trimi i nënës, tamlin e nënës e ke hallall o bir”!
Trimërinë ia lexuan në ballë
se legjenda ecte bashkë me ta
gjithënjë ballëlartë nëpër stuhi
