Koha ecë në kohë, pa asnjë frikë
Pa pengesa, e pa pritë
Askujt nuk ia jep llogaritë!
Si ora, e numrat në matematikë
Është flori,
Për të vjetër e për Rini.
Nuk vlerësohet njësoj nga çdo njeri,
për ataqë vlerësojnë, kamirësi,
në të kundërtënfatkeqësi!
Po ece me kohën, ke shumë mrekulli,
Po mbete, keprapambeturi e varfëri!
Ajo “ecë”, nga lashtësia e, sot në vazhdim
Njeriu, asaj, vet i dha emër e kuptim.
Në fakt, koha kurrë nuk ndryshon
Zhvillimet, e veta njeriu nga koha në kohë i daton!
Për shumë gjëra, koha fajësohet,
Shumë herë, e reja me të vjetrën nuk pajtohet
Koha e re është vlerë e rinisë,
E vjetra vlerë e historisë.
Koha plagë shëron
Por edhemrekullitë i shkatërron.
Me halle e vuajtje, koha, nuk kalohet,
e rëndëështë e nuk durohet,
aq lehtë, nuk ikë!
Rrinë në vend si ndonjë pirgë.
Kur është në vuajtje njeriu, ajo hiç,nuk ikë!
Minutat “duken” sa një ditë!
Java e muaji, nuk lëvizin,si akull ngri
E viti, duket, sa disa shekuj në histori.
Po, koha ikë, siç e dimë të gjithë
Ajo në fakt, ecë e nuk pritë
Koha ecë gjithë kah në hapësirë
Ajo ecë njësoj, në dritë e në errësirë
Falemndero, falemndero sa kohë që rron
Se, në të gjen atë që ëndërron!
Jetën, dashurin, mirësinë e lumturinë!
Dhuratëtë çmuar pleqërinë.
Koha, Jeta, edashuria, e shumë të tjera janë hyjnore,
Urrejtja e xhelozia janë djallëzore.
E para është me virtyte njerëzore, pozitive,
E dyta meveprimetë egra negative!
Koha nuk ndalet e kudo shkon,
Gjithë kah është, e nuk pushon
Në Tokë, Qiell, e në Kozmos, po, as atje nuk ndalon!
Sakët, kush nuk ia dinë fillimin?!
Por edhe më hiç as mbarim.
Ne, ikim në kohë, gjithë, se, si,
E nuk kthehemi kurrë, njëjtë përsëri?!
Por shpirti nuk “vdes”, trashëgohet disi?!
Ajo, vazhdon të qëndron pa nda, aty
E ne, na duket se:Ajo ecë, ecë, ecë e ecë,pa kufi!...
