Jeta e një komandanti
Sa ditë të ftohta nën hijen e kullës time
Në vendin ku armiku tërë kohën sulmon
Këtu ku kam më të hidhurat kujtime
Ku zhurma e armëve, kurrë nuk pushon.
Jam me ushtarët mu në fshatin tim
E di që armiqtë me numër janë më shumë
Por kurrë nuk do më vdesin shpresa e vullneti
Për t'i mposhtur ata, ashtu siç di unë.
Edhe fëmijëve të vegjël e të pafajshëm
Kur kanë të ftohtë apo lëndime
Do bëhem diell për të gjithë ata
Ose do ua ngroh duart, me frymën time.
Komandant nesër do jetë ditë me shi!
Tregonte ushtari im, me krah të plagosur
Padashur më pikoj loti, në dorën e tij
Pse ky popull duhet të jetë i burgosur?
Qante në mes të rrugës nëna e fëmija
Thonin se ne më - nuk duam shpëtim
U dogj gjithë atdheu, mu dogj shtëpia
Nuk u mjaftuan, por e vranë edhe babën tim.
Unë nuk dorëzohem sot, se nuk u dorëzova dje
Kur loti i popullit bashkohej me lotin tim
E nuk ka mundësi që të dorëzohem as nesër
Pa punuar së bashku për shtetndërtim.
A e dini se unë edhe pasardhësit e mi
I kisha krijuar për ty o vendi im
Që popullin shqiptar t'a ndriçoj HANA
Dhe të mos mbesim pa një TRIM.
Jeta ime këtu nuk mbaron
Kam edhe shumë të tjera tregime
Por do i vazhdojmë kur të kthehem
I lirë nën hijen e kulles sime.
23.07.2019 ( u pafshim së shpejti Kryeministër)
