Muzgu ngjyrë vjollcë pikte përmes pemësh e shfaqej muji
Unë ikja para hijes time e mbahesha të mos ia shfaq frikën askuj`
Nëna ikte dhiaren të mbush ujë shtambën shkruar me gjarpër
Te pusi I poshtëm në fund luadhit bri dardhës gjysmë të fjetur
Ecte bri arës së gjatë verës nga korrte në pikë diell me drapër
Papritur më përhitej para katallani me `I sy I përrallës së vjetër
Nënë, ku mbete nënë zemër e kërkoja thellë në përrallë tretur
Nënë, mos më le vetëm, mos, ja afrohet dikush me shpatë
Mos më le vetëm të lutem nënë në këtë terr dhe në këtë natë
Ikja I frikësuar e merrja për dore e ajo qeshte e qeshte gjatë
Është hija jote nga të vjen gjithnjë e stërzgjatur e kthyer në katalla`
Ik herë në të majtë e në të djathtë herë tjetër asgjë tjetër s`ka
e kujtoj tashmë ndërsa ajo ka vjet ka vdekur dhe qaj me zë
kush do të më ngushëllojë nga ik prapë dhiares që të zbres te uji
