Mokër, ti djep bujarie,
Sofër e shtruar burri,
Vëllezër me krahë lirie,
Jonuz e Sami Shuli…
Vëllezër me palcë njerzie,
Humanë e të ngrohtë si zjarri,
Cep më cep kësaj shqiptarie,
Bujaria –deokratë prej ari…
Më pritët, o miq, si uji i pakët,
Sofrën e kthyet kështjellë bujarie,
Si vëllezërit Shuli nuk ka të dytë
Cep më cep kësaj shqiptarie…