Mëngjes i pesë marsit me mjegull e vetmi
I çel sytë e lodhur nga puna me i shkrim tjetër
I freskoj me ujë dhe ja seç përjetoj befasi
Në banjë në kënd e hedhur brusha e vjetër
Gjysmë e harxhuar e ngrirë ngjyrë tharë
Më ik nëpër fshehtësitë e jetës kaherë tretur
Ja nga pikturoj me të lëkurën e pemës së çarë
Ia prek aty etjen dashurisë së parë
Ia prek qiellin lart hënën ia prek dhe yjtë
Çdo gjë nga ende brenda meje ndrit
Heq brushën shporte me gjëra pa vlerë
Të më end në kthesa e ecje udhës përherë
Ta ruaj relikt të përhershëm të zjarrtë
T`i kujtoj ende copëzat e jetës së artë
