E në emër të dashurisë sonë të bekuar
Do të shkruaja sonte vargje romantike
Edhe pse drita e hënës më ka munguar
E unë nuk dua vargje me fjalë retorike
Një poezi sonte dua, një poezi ndryshe
Që përshkruan bukurinë tënde të rrallë
Një poezi që fluturon sikur dallëndyshe
Që del nga shpirti i mbushur plot mallë
Sonte kur era degët e pemëve po i tund
Fjalët rrjedhin lumë e strofat bëhen varg
Se malli i shkretë prap shpirtin e shkund
Malli për bjeshkët e bekuara atje larg
Një poezi më ndryshe sonte unë e dua
Me strofa diverse si figura gjeometrike
Një poezi të veçantë për ty e për mua
Do të shkruaja sonte vargje romantike
Sonte kur në fyt po më mbetet fjala
E dua një poezi si asnjëherë më parë
Një poezi për stinët që unë ty t'i fala
Dy fjalë në gjurmën e lotëve të tharë
E sonte kur edhe hëna më ka braktisur
Dhe yjet në qiell nuk shihen fare me sy
Kur ëndrra përfundon ende pa u nisur
Unë dua të shkruaj për dashurinë për ty
E në emër të dashurisë sonë të bekuar
Do të shkruaja sonte vargje nostalgjike
Për dhimbjen, një këngë të pakënduar
E unë nuk dua vargje me fjalë retorike
E vargjet e fundit do t'i shkruaj vonë
Sonte kur Ëngjujt sikur ranë në gjumë
Dy vargje magjike për dashurinë tonë
Ty të dua pa mbarim, ty të dua shumë
