Dikur ke qenë zonjë e madhe
Hartat të flasin vet
E gjatë dhe e shejtë
E bukur si një sorkadhe
Asush s`mundi të duroj
më shumë se ti
Pesë shekuj ferri
pa asnjë ditë liri
Me plisin në kokë
të njohen për Shqipëri
Kishe djemë të bukur
e vajshëza hyjri
E di kush të ndau
dhe askush nuk të qau
Nga Evropa dalloheshe
për mbretëreshë
me fytyrën e Gjergjit
shquheshe për timëreshë
Sot më thuaj Shqipëri
sa e vogël ke mbetë
Në grusht të dorës
të mbajnë tre a katër vetë
Kështu nuk mundem
të jetojmë unë e ti
Veç të bashkuar
si në këtë hartë
kur ishim mbretëri.
KUJTESË
Vrapojnë të rriturit anës detit
për ta gjetur fundin e botës
E harrojnë kokën peng
Diku u e kanë lenë të shkretën
S'ka kthim mbrapa
se e humbin burrërinë
Gabim i perëndive
nëse ia njohin fuqinë Apokalipsit
Harruan për betejat
i fituan ata që u flijuan
Çfarë do bëjnë të gjallët
një ditë do ta humbin lavdinë
Askush askujt s'mund të ia merr krenarinë
Mos i mbyllni portat e lirisë
Edhe nëse kthejnë hanibalët ante portas
Me plagët e atdheut dikush po jeton gjatë
Duhet shëmb botën e kujtesës
Sa nuk nuk na ka zënë mallkimi i luftëtarëve
Kujtimet po m'i varrosin sërish Apokalipsat
Hyra shtatë pash në dhe veç t'i rri peng fjalës
Në këtë kohë të lirisë e thua ti veç në ëndrra
A i thuhet i lirë popullit kur i ndahet zemra.
