RRI N'SHPI
S'kam pushue asnjë ditë
Nga ditët rri n'shpi
E di brenda meje dikush më rri
Mbi diellin qëndron
Më lart se dielli është ngrit
Çdo ditë i fal tokës shi
Më pastaj diell e ngrohtësi
Fjalët që s'më vien në mend
Ajo m'i vënë në rëndë
E dini kush rri mbi diell
Asnjë flakë nuk e djeg
Në ylĺ është shndërrue
Me hyjnitë tani rri
E bukura hyri
Erna e di je ti
Veç Tanagres i ngjanë
Brezat një ditë do të thonë
Ishte edhe Marigonë
Për fytyrën shqiponjë
U ngrit të jetoj me flamur tone
Sa herë ngriti kokën lart
E di kush jeton në qiell
Një buzëqeshje të artë fal.
KUR THËRRET ÇABRATI
Kodër e skuqur dje
E thirr më ka sa herë kah dielli
Pranvrat e mia t'i di ku i kam
Një hap larg të kisha Shqipni
Me sy të vërbër të shihja mirë ty
Të ledhatoja më shumë së një fëmijë
Veç në zemër e vet me vete të këndoja
Kisha frikë për emrin tënd të lirisë
Sa për vete s'bëhej fjalë
Me ferr se ferri jetohej veç në përrallë
Mbrëmjet e Çabratit më falën një këngë
Edhe sot e ruaj pse nuk jetova në atdhe të huaj
Me Selmanin ,Ibrahimin dhe Ragipin
Ishim dëshmitarë të farës se keqe hijenash
Poezi studenti tha baca Xhafer Halili
Ikën të paftuarit e ftuar dhe u vranë
Dhe ne sërish i burgosëm për t'u ngjallë fjala
Dymbëshjetë vite ma burgosen mikun tim studentin Bajram Gashi
Pesëdhjetë vite sërish ra populli im në burg
Deri më 1999 s'kisha guxim të vizitoja Çabratin krenar
E them nga plagët e Çabratit
Kurrë mos dëgjofsha tradhti për kombin
Të jetoj poezia e Yllka Domit
Dhe lulet të çelin më herët se në çdo pranverë më Cabrat.
E kujtova vitin 1988/89 si student në Gjakovë
S'NJEH KUFI PENA IME
Ecën drejt
As majtas as djathtas
Kurrë pa u ndalë
As në metreot
e pritjeve të udhëtarëve
S'njohim kufi as perëndi
Miq krijuam të bardhë e të zi
Jo demonë as perandor të ri
Para mëngjëseve
Më zgjojnë ëndrrat
Deri sa në gjumë fjala rri
Nuk fshehem në majën e penës
E ndjej ngrohtësinë e diellit
Kur jemi bashkë
Dashuri i bëhem vargut të saj
Ndaloj lumin e dhembjeve
Për në det
Populli im çdo ditë më bëhet penë
Për t'i shërue plagët titanikiane
Dhe ecën pena
mes përmes zjarreve prekaziane
Dhe as në liri s'ka kush që e ndalon
Pranë lapidarëve ulët
Flet me luftëtarët e rënë
I pyet
Cila dashuri më shumë ju dhemb
Cilën e latë për këtë vend peng.
RRI KU ËSHTË MË E MIRË BALTA
-Ku është më e mirë balta së mjalta
-Rri për fëmijët me plis mbi ballë
-Rii për ëngjëjt që jetojnë me yjet e gjithësisë
Nuk di ku ndalëm sot
As kohën për të cilën flas
Jetoj në një kohë të pa kohë
Kur veç shqip më vie të bërtas
M'u kanë përzi kohët
Njërëzit s'ka kush t'i njoh
Çudi se si jam gjallë dhe unë
Çdo ditë demonët më duhet t'i shoh
Të iku nuk është burrëni
Të rri nuk është trimëri
Çfarë t'i bëj vetes
Më mësoni se vet nuk di
Për ikjen thuhet se është tradhti
Në fuqi Prometheu të ngritëm
Ku ta marr këtë mder të atdheut
Apo të mbetëm gjithmonë fëmijë
Më u shndërrue në 54 liritë prekaziane
Në vëllazëritë e Medvegjës e në Malësi
Më e kujtue si ka mbetë Shqipnia e ndarë
Me qëndrue si brezat e mi është burrëni
Rri për fëmijët me plis mbi ballë
Rri të ju tregoj brezave për çdo luftëtar
Rrri të ju shkruaj epitafet e lavdisë
Rri se ata na e shkruan këngën e lirisë
Rri për nipër e mbesa të Shqipnisë
Rri për engjëjt që jetojnë me yjet e gjithësisë
Rri ta mbroj pa e shitur tokën e Dardanisë
Rri aty ku është më e mirë balta se mjalta.
FYTYRË DIELLI
Veç të bukurën e ndaj me jetën
Se aty e gjej lumturinë dhe të vërtetën
Nëse fytyra ime i ngjanë vërtet diellit
Atëherë e di kur çelin lulet e prillit
Të kam ba be Erna në jetë e fjalë
Në vargun tim ke me ndriçue si yll i gjallë
Atje ku diellin na e bën të na fal dritë
Me kujtimet tua flasim natë e ditë
Fytyrën prej trëndafili ta kanë marrë hyjnitë
Të pikturojnë të gjallë janë vënë piktorët
Janë nisur të të marrin nuse edhe dasmorët
Edhe poetët në ty e gjejnë frymëzimin
Tani edhe dielli e mori fytyrën tënde të bukur
Për t'i ngroh pikat e lotit
Kur e mbushin detin e zhdukur
Të mos i zënë acarët e dimrave të akulltë
Sot je ba më e bukur se Mona Liza
Sa hije të ka duvaku i çendisur
Me flamurin e Marigonës
U bëre shqiponjë e lashtësisë
Në secilin gur të lirisë
Dhe qielli është më i pasur
Për një yll ma shumë
Për një fytyrë engjëlli
Që ju bashkue engjëjve
Edhe zanat sot kanë dasëm
Nusen ma të mirë e marrin
Dhe pyesin
Cili është heroi
Që vjen më të marrë
Kur për herë të parë
Do të puth në ballë
Është Konstadini
Kur për ty është zgjue
Nga secila përrallë.
MË BËHET SË JAM I LUMTUR
Zanë kur t'i shoh sytë
Së i ke të diellit
Më bëhet së jam i lumtur
Ti që ma ruan detin
nga Bajlozët e zi
Epitafin tim ma shkruan
me ngjyrat e flamurit
Fytyrës sime ia ndani pak vend
në sytë e tu të lirë
Të shoh a ka mbetë ma Shqipëri për mua
Larg jam për më të dashtë
Si i ka hije dashnisë me zjarr
Një ditë këndoma zgjimin tim si Promethe
Nuk jam asht i thyer
Më gjen kudo tokës se shqipeve
Deri në fundin e botës
Mos vdis para meje Zanë
Më duhet lapidari i shkruar
Këtu pushon e s'pushon Agimi
Pa u bërë Shqipnia e Fishtës
Nëse ka mbetë Shqipëri për mua
Më bëhet se jam pak i lumtur.
KUJTESË
Vrapojnë të rriturit anës detit
për ta gjetur fundin e botës
E harrojnë kokën peng
Diku u e kanë lenë të shkretën
S'ka kthim mbrapa
se e humbin burrërinë
Gabim i perëndive
nëse ia njohin fuqinë Apokalipsit
Harruan për betejat
Që i fituan ata që u flijuan
Çfarë do bëjnë të gjallët
një ditë do ta humbin lavdinë
Askush askujt s'mund të ia merr krenarinë
Mos i mbyllni portat e lirisë
Edhe nëse kthejnë hanibalët ante portas
Me plagët e atdheut dikush po jeton gjatë
Duhet shëmb botën e kujtesës
Sa nuk nuk na ka zënë mallkimi i luftëtarëve
Kujtimet po m'i varrosin sërish Apokalipsat
Hyra shtatë pash në dhe veç t'i rri peng fjalës
Në këtë kohë të lirisë e thua ti veç në ëndrra
A i thuhet i lirë popullit kur i ndahet zemra.
PS:Shkrimtari Anglezo- Irlandez Oscar Ëilde në thëniet e tij të mençura thoshte:
Kujtesa është ditari që ne të gjithë e mbajmë për veten tonë!
S H Q I P Ë R I
Dikur ke qenë zonjë e madhe
Hartat të flasin vet
E gjatë dhe e shejtë
E bukur si një sorkadhe
Asush s`mundi të duroj
më shumë se ti
Pesë shekuj ferri
pa asnjë ditë liri
Me plisin në kokë
të njohen për Shqipëri
Kishe djemë të bukur
e vajshëza hyjri
E di kush të ndau
dhe askush nuk të qau
Nga Evropa dalloheshe
për mbretëreshë
me fytyrën e Gjergjit
shquheshe për timëreshë
Sot më thuaj Shqipëri
sa e vogël ke mbetë
Në grusht të dorës
të mbajnë tre a katër vetë
Kështu nuk mundem
të jetojmë unë e ti
Veç të bashkuar
si në këtë hartë
kur ishim mbretëri.
S H Q I P Ë R I
Dikur ke qenë zonjë e madhe
Hartat të flasin vet
E gjatë dhe e shejtë
E bukur si një sorkadhe
Asush s`mundi të duroj
më shumë se ti
Pesë shekuj ferri
pa asnjë ditë liri
Me plisin në kokë
të njohen për Shqipëri
Kishe djemë të bukur
e vajshëza hyjri
E di kush të ndau
dhe askush nuk të qau
Nga Evropa dalloheshe
për mbretëreshë
me fytyrën e Gjergjit
shquheshe për timëreshë
Sot më thuaj Shqipëri
sa e vogël ke mbetë
Në grusht të dorës
të mbajnë tre a katër vetë
Kështu nuk mundem
të jetojmë unë e ti
Veç të bashkuar
si në këtë hartë
kur ishim mbretëri.
