Në sytë e diellit
E dini kush më rri
Kush ju dërgon ngrohtësi
luleve të prillit
Është një fjalë e bukur
me fytyrë të gjallë
E ruaj si relikt jete
në na t'bukurën përrallë
Nga do që eci
e ngado që shkoj
Udhën për tek dielli
me zemër e përqafoj
Për besë Doruntine
Të kam dhanë fjalën
N 'varg hyjnish
t'kam e n'gjeth dafine
Ty t'i falim
Edhe ëndrrat më të bukura
Retë e bardha
t'sjellin veç gëzim
Në tokë më shpejt
vijnë pranverat tua
Ato lule
që ti i deshte
më t'i lanë në krua
Kur etja të merr
ti zbret bashkë me yjet
Ç'bukuri për tokën
kur vjen si mbretëreshë
Një vend në shpirt
ta rujmë he burrëneshë
Sytë e diellit
sërish të marrin hyjneshë.
UDHA E DIELLIT
Nëse ikën
fluturo si dallëndyshe
E di së sërish do t'i kthehesh
Folesë
Kujtimet e lena në gjysmë
të dalin para sysh
Nuk ke kah të ecësh
pa vargun e jetës
Ec
se udhën për të dielli
e ke të lire
Mos ju frikëso grimcave
të atomit
Nëse sytë e tu
takojnë flakën e ndezur
Është drita ime
që të ndriçon nga je nisur
Mos harro betejat
për fjalën e lirë
Lutjet që i bënim
për Shqipninë e mire
Askënd nuk e pyes
së ku gjendet jeta
Tek yjet tani
Mona Liza të dukët vetja
Fytyra sa bukur të ndriçon
në dritën e diellit
Shih si kanë çel lulet
e prillit
Të presin
t'i bësh kurorë nusërie
Dhe mbi gërsheta të flokut
sa të kanë hije.
KURRË MA MOISI
Moisi
Mendova së të vdiq koha
Në betejat e Gjergjit
Jeta a ishte edhe vdekje
Edhe liri
Të paskan pritur
Nga të katër anët
Më mirë më bën vdekja
Se sa ti të ringjallësh
Si nuk të munden
As pesë shekuj e ferrit
Sërish të panë
në fytyra demonësh
Mezi pritët të vini
bashkë me perandorët
Më i ngjyros lulet e Shqipnisë
me të zezë
Jo s'kthesh ma Moisi
me fytyrën që ke
Kësaj toke ia vëre
vulën e tradhtisë
S'të ka hije rizgjimi
nga bota e ferrit
Mjaft bartëm mbi supe
shekujt e tmerrit
Moisi ma s'ma kap mendja
të rri me ty
Veç nëse shuhen zjarret
Prekaziane
Bota të ka zgjedhur
për Hamlet të ri
E di unë
cili ngjajmë në korb të zi.
KUR THËRRET ÇABRATI
Kodër e skuqur dje
E thirr më ka
sa herë shikoja diellin
e agimit mëngjesor
Pranvrat e mia
t'i di ku i kam
Një hap larg
të kisha Shqipni
Me sy të vërbër
të shihja mirë ty
Të ledhatoja më shumë
së një fëmijë
i mbrëmjeve djaloshare
Veç në zemër
të këndoja vet me vete
Kisha frikë
për emrin tënd të lirisë
Sa për vete
s'bëhej fjalë
Me ferr se ferri
jetohej veç në përrallë
Mbrëmjet e Çabratit
më falën një këngë
Edhe sot e ruaj
pse nuk jetova në atdhe të huaj
Me Selmanin ,Ibrahimin dhe Ragipin
Ishim dëshmitarë
të farës se keqe hijenash
Poezi studenti
tha baca Xhafer
Ikën të paftuarit e ftuar
dhe u vranë
Dhe ne sërish u burgosëm
për t'u ngjallë fjala
Dymbëshjetë vite ma burgosen mikun tim
studentin Bajram Gashi
Pesëdhjetë vite sërish në burg
Populli im i mirë
Deri më 1999
s'kisha guxim të vizitoja Gjakovën krenare
E them nga plagët e Çabratit
Kurrë mos dëgjofsha tradhti për kombin
Të jetoj poezia e Yllka Domit
Dhe lulet të çelin
më herët se në çdo pranverë në Çabrat.
E kujtova vitin 1988/89 si student në Gjakovë
