DHEU I NËNËS SIME
Mallë kam për tokën time
Ku u linda për të pa dritë
Sa më dashuri më fali gëzime
Kjo tokë shih si më ka rritë
Malli për ty nuk mund të shkruhet
As të vizatohet në një fletë
Kur vëj këmbën në tokën time
Nuk ndjëj më asnjë peshë
Jam një zog e liruar nga kafazi
Kur shikon tokën më ngrohet balli
Sytë më mbushën lotë gëzimi
Trupit tim si mbetët fije hidhërimi
Sa mallë kam kur shoh ato bjeshkë
Aty ku ka histori e dhimbje shumë
Ato ngjyra që rrefejnë ndjenja
Ah sa mallë veç kur flas për ju
Më mallë rri kur largohëm toka ime
Nuk të shuan malli asnjë pasuri tjetër
Vetëm ti ke fuqi të jem e gëzuar
Për mallin tënd nuk po shoh as dritë vere
I numëroj ditët që nuk kryhen kurrë
Kur jam në dheun tim koha ka nxitim
Me mallë shuhen edhe kujtimet
Më bartë në shpirt dheu i nënës sime.
TEK TI ËSHTË BOTA IME
Rrugën që më kthente në shtëpi
gjithmonë e njoha
Atë per të ikur në mërgim
Kurrë nuk e kujtova
Kur deshta të kthehem
në vëndlindje
Ah sa mirë e dita
Rruga më e bukur
që unë e rrugëtova
E njoha anën e djathtë
Por të majtën jo
Ajo që më rrethoj në fëmijëri
Më kujtohet edhe sot
Atë që bëra dje
Nuk dua as ta kujtoj
Nëpër rrugët e drejta
Nuk takova njeri
Kur filluan ato më leqe
Në një kthesë ishte një
I dhurove dorën
Ma muar edhe fytyrën
Nuk i fole fare
Të shikojnë si një bishë
Po i fole ëmbël
Kjo është gjuha ime
Nwse nuk e shikon
Thonë femra më e keqe
që njoha unë
Nuk mund të pajtohem
Se si ka mundësi të lëndosh dikë
As mos më e ndjerë në shpirt
Ajo që më frikëson
Edhe më shumë
Çka kanë në mendje
Dhe çka kanë në trup
Gjak njeriu apo diçka tjetër
Apo kanë lind
Në një botë të huaj
E vinë në një botë tjetër
Bota që deshta unë
është më plotë lule
Më lisa të gjatë
e fusha shumë
Më male të larta
e më yje plotë
Më dashuri e paqë
Të çdo njeriu
Edhe dhimbjet natyrore
të kalohen më dashuri
Kjo është bota që e duan
edhe çdo fëmijë
Edhe kafsha
që jeton në natyrë
I ka momentet e saj
Dhe ndjenë dashuri
E ruan rrethin
Sikur një shtëpi
I shikon të vegjëlit e saj
më plotë dashuri
E ruajnë natyrën
ashtu siç kanë mundësi
Aty mendoj shumë,
o Zot si ka mundësi
Botën ta ruan më shumë
Se sa një njeri.
Edhe unë e dua një botë
plotë jetë dhe atdhe dashuri .
MOS MA NDALO DIELLIN
Mos ma zë frymën
Mos ma humb buzëqeshjen
Mos ma fshi lotin në faqe
Mos më ndalo jetën
Mos ma mbyll dritarën
Mos ma ndal dritën
Mos ma ndalo rrugën
Mos m'i largo ëndërrat
Mos fol më zë të keq
Mos me le në ërrësirë
Mos ik pa thënë lamtumir
Mos vepro mbas shpine
Mos ma ndjek hijen
Mos ma ndalo diellin
Mos më dhuro lule të thara
Mos më thuaj gënjeshtra
Mos lejo që të urrejë
Mos më thuaj fjalë boshe
Mos më lendo në shpirt
Mos se shumë e ndjëjë
Mos lejo njolla në trupin tim
Mos mendo atë që tē dhurova
Mos e prish ditën nga mëngjesi
Mos se natën dua të jem e qetë
Mos hudhë reëë në flokun tim
Mos e varros trupin në tokën e thatë
Mos e mbush gotën më ujë të ndytë
Mos se njollat nuk hjeken kurrë
L A RG
Do iku larg në një botë tjetrër
Ndoshta atje është ajo që unë e dua
Në një paqë ku s'ka gënjeshtra as fjalë boshe
As njerëz të ligjë e pa asnjë fytyrë
Ika se nuk mund të duroj më
Ftyra që ndërrojnë në çdo minut
Aq shumë kanë për t'i ndërruar
Sa nganjëherë nuk dinë më i ngatërruar
Dua të iku në qiellin plotë yje
Dua të iku aty ku nuk ka mëkat as fjalë
Dua të të iku në kopshtin plotë lule
Dua të iku në shtëpinë time të re
Në botēn ku jam nuk po e gjej veten
Çdo gjë që dua ta bëj për të tjerët është e keqe
Askush nuk kupton pozitën e tjetrit
Ika vërtet se nuk ka mbet jetë tjetër
Deshta një botë të sinqertë
Nuk i thuhet" të dua" veç pse të vjen të buza
Sa herë e mashtron dikë në këtë jetë
Ke zhgënjye një shpirt që nuk të falët kurrë
Më mirë të iku mos të shoh më
Nuk e duron dot ky shpirt çka po sheh
Lojërat e ndjenjave që po luhen për ditë
Ata njerëz të ligjë që nuk kanë fare shpirt
Dua veç të iku e mos të kujtoj më
Nuk mund të ndryshosh në këtë botë asgjë
E ngrite zërin apo heshte në vetmi
Nuk është askush më që të dëgjon ty.
ECI ME SY T'SHQIPONJWS
Rrugës kam ecur me ty dikur
Më sy të mbyllyr pa asnjë shpresë
Nuk di ku e vejë këmbën para as mbas
Nuk doja t'i hapi sytë e të shoh
Ku gjindesha atëherë në tokë a det
Çka po ndodhë në këtë botë të shkretë
Nuk ndihëm e sigurt në asnjë vend
Të hapë dritarën apo të rri brenda në shtëpi
Kur shoh diellin në male të larta
Dua të eci aty diku e mos të ndalëm
Dua të vi afër shpirtit që më dhemb
Të eci më juve aty e në çdo vend
T'i kaloj urat e gjata dorë për dore
Mos të iku larg se kam frikë nga ato troje
Të ecim bashkë edhe në mjegull të hirtë
Edhe atëherë kur rrugën nuk e shoh të lirë
Bashkë me ty nuk kam frikë as nga terri
Të eci më juve gjithçka është dritë
Rruga është e shkurtër në bisedë me juve
Më duket që nuk eca por fluturova
M'u ripërtinë krahët e erdha aty
Ku më priti dielli më shumë ngrohtësi
Do ecim ghithmonë në fletën e bardhë
Aty do shkruhen të gjitha pa sekrete
Kur të kthehem pas në hapat e kaluar
Të shohim sa bukur të ecësh më mua
Hapa plot ngjyra do t'i shenojmë mbasë
Shumë vargje të bukura që prekin në zemër
Secilli lexues që do t'i lexojë
Do ecin hapave tonë gjithmonë të artë.
E VERDHË
Pse je e verdhë edhe në rreze të diellit
Në ditët më borë nuk të njoha kurrë
As në stuhi nuk të pashë të zhdukur
Vetëm ngjyrë e verdhë andej kur kalove
Nuk deshta të iku nën hijen tënde
I mora ditët më të gjata në duart e mija
Nuk i harrova as ato të tjerat ëndërra
Ngjyrën e verdhë çdo herë e pate më mua
Deshe të ikësh në malet e ngushta
Një rrugë pa krye për të mos kthehesh më
Tu duk shumë afër dera e mbyllur
Ti e verdhë nuk gjete rrugë tjetër
Harrove të marrësh dritën e mëngjesit
I le të gjitha në duar të pa njohura
Nuk besove në kthimin e agimit
Mendove që e verdha vjen e nuk largohet
Dy drita në ballë ta udhëzuan rrugën
T'i lanë disa gjurmë në një rikthim
Nuk u mendove as për të dytën herë
Ngjyrë e verdhë në derë të troket
Hyre në shpirt ti ngjyrë e bukur
I dhe lumturi jetës nē ditët e vetmisë
E mbushe dhomën më shpresa shumë
Të kujtova ditën, por edhe natën në gjumë
Me ty shndërrit edhe nata më shi
Drejtohesh më ngjyra deri në perëndim
Vjen në faqën e bardhë për çdo ditë
Ngjyrë të verdhë e mbushë ditarin tim
FLUTUROJ
Sikur t'i kisha dy krah të gjerë
Në qiell dua të shkoj në këtë pranverë
Ta shoh botën nga ajo lartësi
Ndoshta ju kuptoj edhe juve më mirë
Nga qielli i bukur e i pastër si loti
T'i shoh bjeshkët e t'i shoh malet
Detin e kaltër e fushat e gjëra
Nga toka ime kurrë nuk i bëra
Dua të ngopëm më frymën e pastër
Në tokën time ka kohë që mungon
Ajri i pastër e dashuria iku
Nuk ka më njerëzi e s'ka më besim
Dua të fluturoj lart e më lart
Retë e bardha t'i preku më duar
Të pushoj aty deri të vije terri
Të kthehëm në tokë e mbushur jetë
Të fluturoj e lirë pa asnjë brengë
T'i harroj të gjitha e mos t'i shoh kurrë më
Kur të kthehem poshtë nuk dua t'ju takoj
E dua një botë të lirë e të shëndoshë.
MOS HARRO
Ti lulëzon në pranverë
Për t'u rritur e jetuar në verë
Vjeshta nuk të thanë kurrë
As dimri më borë nuk të vë në gjumë
Po më ujite më kujdes
I lulëzoj lulet edhe në vjeshtë
Po më harrove kush jam unë
Më mirë ik e gjuaju në lumë
Kamë një shpirt shumë fisnik
Kur nuk më lëndon për çdo ditë
Thahëm si molla në degë të pemës
E qes lotin për ta ujitur tokën
Në tokë të tharë dy lule i çela
U kujdesa për do ditë e më shumë
Që lulet e mia të kenë vetëm dritē
Në sytë e luleve për çdo ditë
Vizatova në trup të thatë
Krijova fjalë e poezi
Fola shumë e edhe më gjatë
Por kush zërin nuk ma ka dëgju
Buzëqesha kur bije shi
Nuk pata të ftoftë as në ngrica dimri
Kur pranvera erdhi të unë
Nuk të pava më as më sy
EH ,EDHE TI SHKOVE
Prite me mallë e me plotë durim
Ditën kurrë se paramendove që do vijë
Sa të ka djegur me vite ai mallë
Për puthje të lehtë në sy ose në ballë
Me sy tregove çka të deshti zemra
Por kurrë nuk u tregove se ke brenga
Dritë sytë të bënin ty dhe të rinonin
Sikur fëmija kur sheh një tjetër fëmijë
Buzqëshe e qajte për herë të parë
Treguan ata sy edhe pa asnjë fjalë
U mbajte më një shikim gjithnjë të ri
Deshe shumë gjëra t'i ruaje vetëm ti
Më erdhi si një plumb në kokën time
Nuk ju besova as lajmit të zi
Nuk është e mundur që ike ashtu
Pse nuk më the as lamtumirë ti
Nuk pate kohë as për një fjalë
Apo deshe më qellim t'i marrish me vete
Sikur gjithmonë më fjalë e më besë
T'i ruajsh në një kuti aty afer teje
Dritë t'u bëftë shtëpija e re
Aty ku jeta fillon e mbaron
Të kujtoj gjithmonë më shumë respekt
Ishe e mbetësh njeri më vlerë.
