Osman Geci burrë Llaushe
ia lëmon tytën asaj pushke,
që e pat ruajt për ditë të bardha,
per me i dalë shkaut përpara,
për me i dalë armikut në pritë
siç ka qenë zakon në Drenicë.
Kaloi fushë, arë e mal
pa ra terri mbrriu n' Prekaz.
N' emër thërret Shaban Jasharin
i madh e i vogël para i dalin.
U gëzuan fëmijët , gra e burra,
si t'ish dasëm u mbushë kulla.
I zoti i shpisë në ballë të oxhakut
mirë po ndjek rregullat e konakut.
Ia jep fjalën mikut të shpisë.
Osman Geci llafin nis,
kur po i dalim përballë Serbisë?
Ajo ditë s'është larg, more dajë,
buzagaz ia pret Hamzai.
I madh e vogël gati jemi,
dajës Os i thotë Ademi.
Koha rridhte si ujë lumi,
por askend s'e zinte i gjumi.
Pa u nda nata me ditën
rreth e qark armët krisën.
Luftë tri ditë e net me radhë
me armikun ballë përballë.
Për liri ranë i madh e vogël
e çuditën mbarë Evropën
si Prekaz s'kish ndodhë n'krejt botën !
J.Z. , më 24 maj 2020