-Vëllait
E di çfarë më thonë miqt e fjalës
Kur i pyes për fjalën e bukur
E them nga shpirti i plastë
Se s'ka si fjala e shejtë vëlla
Edhe nëse e shkel fundin e botës
Edhe po hyre thellësive titanikiane
Fjalë të dhembjes e më plagë gjen
S'gjen si të vëllait dhe mikut të shejtë
Nëpër shekuj fjala s'di a na ka besue
A ka folë ndonjëherë gjuhën tonë
Kur i jemi betue në dhembje të vëllait
Kurrë mikun mos më e tradhëtue
Nuk i harrova kurrë plagët e luftës
Ndoshta kam arsye sot të festoj
Fitoret e luftës në ditar po t'i numëroj
Vëlla nuk të harroj jeta e bukur
Ia dole t'i mund Apokalipsat e ferrit.
JU FALA YJEVE
Nuk është gjithçka e akulltë në jetë
Nëse themi së perënduan ëndrrat
Drejt yjeve është ngrit dritë e vërtetë
Për t'i shkrirë janarët e mbetur shkretë
Mbi re edhe diellin e paskan stolisë
Kur të bie shi ta ftojnë shfaqjen e ylberit
Me ngjyrat e tij e kanë zgjedh Ernen hyjëri
Edhe unë ju fala yjeve në këtë mbretëri
Të flas për ditët dhe vitet që vijnë në vijim
Lot vargu më dërgon për letrën e bardhë
T'i vëjmë kujtimet që na rrinë plot mallë
Sofrës së yjeve i falim buzëqeshje t'gjallë
Tani kur e di së cili engjjëll rri mes yjesh
Dua t'i ndajë kujtimet edhe me diellin
Asnjë dhembje të jetës nuk e la në tokë
Aromë trëndafilash të mbushet kjo botë.
REGJIMET
Regjimet nuk i kupton mendja
Këtë fjalë nuk ta do as zemra
Pesë shekuj ka pasur regjime kjo tokë
As edhe një nuk e mundi këtë botë
Të gjitha e kanë të shkruar të pësojnë
Të vetmuar ferrin nëse do e përballojnë
Veç populli të bukurën ka më e gëzue
Regjimet si erdhen kanë më përfundue
Shtrenjtë mëkatet do t'i paguajnë
Historia nuk i harron këta demonë
Veç para ferrit populli do t'i gjykon.
MOLLË E NDALUEME
I kemi kafshue mollat e ndalueme
Kur faqja e hidhur e historisë sime
U bë sy i vërbuar i Portës së Jelisesë
Në Shen Stefan u çmenden shekujt
Heronjtë mbetën peng të lirisë
Si s'më lanë as pak tokë të pandarë
Sa të pushoj pak në Kopshtin e Edenit
E di si të jetohet në teatrin lakuriq
I urryer edhe nga dehja e vetvetes
Jam thyer nga qëndrimi im burrënor
Më mirë të bëhem kalorës venedikian
I dashur për puthjet që engjëjt na i falin
Më kanë qujtur palaço disa të pa fytyrë
Pse e rujta fjalën në muzeun e zemrës
Çmendurisht kohët luftojnë për të më urryer
Diellit i bëj lutje dritën kurrë mos ma ndal
Po nuki pashë yjet herët çdo mëngjes
Për heroinën e luftës jam gati të vdes
Kanë vërshue lumenjt në sytë e tu Erna
Më kanë pushtue thellësitë e Titanikut
Më urrejnë pse fjalës i qëndroj n'besë t' mikut
Po ia kthej tokës borxhin që më fali për yjet
T'i them diellit të mos ma fikë dritën veç sonte
Edhe unë të digjem siç është bërë hi bac Ademi
E di se nëse ulëm këmbëkryq Natën e Zjarrtë
Plisin e Gjergjit do ta shohësh në kokën e Prometheut.
PSE SHKRUAJ
Shkruaj se e di se ju duhet miqve një fjalë
Ajo e bukura t'i mbanë në jetë të gjallë
Kam më shkrue për yjet që më s'janë vet
Mbi re ka kohë që kanë ba shoqëri të re
Më duhet të shkruaj për t'ia kujtuar vetes
Se dikur isha pesë shekuj i robëruar
Për besë fjalën e kisha të trashëguar
Për këtë flasin lapidarët nëper secilin lokalitet
Për të bukurën ec e mos e thuaj një fjalë
Kur rri me ty dhe të shndërron në hyjni
Shumë kam për të shkrue për të vërtetën
Nëse nga aty kam liri të flas për jetën
Edhe çfarë më thot luftëtarja të shkruaj
Lirinë e trimit në teater e do ta ruaj
S'ka frikë nga dhembja e as nga shembja
Demonët e atdheut i di me emra
S'dua të shkruaj për urrejtjen asnjë fjalë
Ah sikur të ishte kjo e keqe veç përrallë
Të shkruj për hyjnitë kur të falin dritë
Buzëqeshja e tyre çdo ditë lart të ngritë
Të gjithë shkruajnë për rrënjët e Gjergjit
Por unë shkruaj të mos na marrin ca të huaj
Ec e mos shkruaj për këtë popull më gjuhë të Zotit
Mjerisht i ndarë në copa të Evropës
Ca në Anadoll e ca në botë si robot
Shkruaj edhe për motrën bije e konakut
Kur vjen të vëllai pimë kafe buzë oxhakut
Dritën e diellit nga larg ajo ma sjellë
Për të trëndafilat më të bukur unë i mbjelli.
