-Prof Anton Çettes
Po ta lëshoj një zë moj nënë
Po ta lëshoj një zë Atdhe
O Prizren të lëshoj edhe ty një zë
Në çdo shtëpi e në çdo vend
Po lëshoj zë që nga Izmiri
Ku Egju ja lagë brigjet
Ty Prizren, qytet më i miri
Se nga malli shpirti më digjet
Nuk desha nga ti të largohem
E të shkoja në dhe të huaj
Të më falë që s`nënshtrohem
Ah, larg teje fort po vuaj
Ti e di jam bija jote
Ndaj në zemër përherë të kam
Kudo të shkoj rreth kësaj bote
Sytë përlotur për ty i kam
Me ço një fjalë vendlindja ime
Prizreni i bukur,qytet me histori
Më zhytë thellë nëpër kujtime
Më bëj nder më mbaj në liri
Dhe Izmiri s’është i keq
Këtu kam folenë e re
Por s’më hy në sy fare asgje
Para teje Prizren ku kam le
Ndaj për ty sa të kem jetën
Do kem mall e s’të heq nga mendja
Vargje për ty do hedh mbi letrën
Veç për Ty do të këndoj tëtë jetën.
SONTE U PËRMALLOVA NËNË
Sonte deshta te vij të ti nënë
Me yllin e parë që shkëlqen mbi qiell
Se larg këtu malli më ka zënë
Ka vite që më djeg e smë nxenë diell as hënë
Përtej largësive përtej gjirit tënd
Jeta zbehet e merrë tjetër kuptim
Më mbanë një shpresë dhe një dashuri
E me to e ushqej dhe këtë mallin tim
Me dorën tënde shpesh e freskoj këtë mall
E mbi ballë vendos kujtimet për ty
Edhe këtu ku jam larg sa larg
Jetoj me mallin tënd që digjen n`sytë
e mi
Ti aty në qytetin e ëndrrave të mia
E unë larg përtej eges
I numroj yjet që t`i sjellin përqafimet e mia
Me dashurinë për ty nënë
E ndaj çdo çast të jetës sime
Të sjell të fala e plot dashuri
Në këtë natë të mbushur plot yje
Dhe një ditë në përqafimin tënd do të vij
Ngrykas të çmallemi që të dyja.