Ato gjethe të lules
Nuk vyshket këtë verë
Nëse bie shi si përherë
Pranverës sime të shejtë
Fytyrë dielli i bëhen rrënjët
Zhdukja e zogjve të lagjes sime
Në enigmën e nënës tretën
Edhe pse paskan varfërue botën
Rrënjë pellazge mbetën
Nëpër luginën e ujqërve
Jetën e ka kalue mbretëresha dardane
Tani mbi yje është pagëzue
Heroinë e shejtë iliriane
Në fytyrë dielli tani je Erna
Kur të shohim të lirë në çdo stinë
Le të vinë po deshen carët e akulltë
Pa frikë së ma s'na mërdhinë.
KU ISHE ZOTI IM
Kur pranverave të mia i bëheshin acar
Dhe nuk e dija cili jam e a jam shqiptar
Ku ishe zoti im ditën e masakrimit tim
Në Reçak,Mejë ,Izbicë,Krushë ,Rogovë
Njëjtë më mendoje të lutem këmbëkryq
T'i falëm plumbave që më bënë hi zjarri
Për dashuri s'më pyete së çfarë dashuroj
Më shumë miken kur për atdhe sakrifikoj
S'kam për t'u ndalur në mëkatin tënd
Pse krijove demonë e perandorë të njëjtë
Petk njeriu ju veshe tradhëtarëve t'kombit
Sot për të satën herë i huaj më duket jam
Kam shumë për t'i thënë mëkatit tënd
Pesë shekuj nuk më njohe për njeri
Nuk më le të kisha veç një Shqipni
Sikur linda më vonë së sëcila hyjni.
