Koha nuk më vuri në sfidën e plumbit e pushkës
Po në një betejë me shkronja të bukura gjuhe
Kur zgjas duart për tek kafshata a bukës
Përherë kujtoj historinë me duhma lufte.
Tani që prek të tjera ëndrra fluturore
E shpesh bëhet trupi merr ëmbëlsi tryeze
Në supet e lodhur shumë herë trishtimet zgjohen
Nëpër ditë që jetojmë me sa e sa pengje.
Prek botën e madhe ku udhët gjarpërojnë
Në dogana dëgjoj zëra me sa e sa alfabete
Nga Bërliqi kam ende në këpucë baltë të njomë
Ca petale livadhesh në kostume mund të preket.
Në Ulqin I kam të gjitha si në një livadh
Dhe flladet e detit, dhe valëvitjen e flamurit
Kam parë nxënës që rreshtojnë shkronjat si karvan
Po kurrë nuk desha t’i ngjaj trungut të tharë të kërcurit.
Kudo ku shkoj dua të jem bajraktar në troje
Dhe fytyra të më ka marrë dritë në fishekazjarr
Me vargun e hedhur dua ta hedh një valle shkronje
E prapë të mbetem një Bërliq i kthyer në mall
