Dikur jetoja mes tyre
Të njëjtën frymë e kishim
Asnjë dhembje shpirti s'na rëndonte
As edhe tytat e plumbave të armikut
Jetonim me bukë e kripë e zemër
Në të vetmen sofër shqiptare
Së bashku bënim dritë naimiane
Se ishim "den baba den" shqipe e zana
Sot sa larg ikën yjet
Edhe mbi vet dritën e diellit shkuan
S'çajnë kokën për verbërinë e syve
As lotin e tokës që i rriti nuk e shohin
Jetojnë bulevardeve evropiane
Me gotën e dehur të tragjedive shekspirjane
Të krisur për fjalën e bukur të atdheut
Kam qarë kur lindën yjet
Më dukej së botën e kisha në shpirt
Jetoja dhe vdisja veç për yjet e diellin
Çdo ditë mbaroja nga një lumë loti
Tani sërish po bëhem plagë deti
E di që demonët kurrë nuk flejnë
Ata prapë kanë marrë dritën time
Ndoshta një ditë më rilind zoti im
Mjafton që dikur linda në kohën e yjeve
I rrita dhe i putha më shumë se dritën e diellit
Tani i them vdekjes ja ku më ke
Pa yjet e qiellit s'dua asnjë çast t'jetoj.
2 gusht 2020 AGIM DESKU
NJË NATË VARGU
Mikes së mikut tim Lanit
Një natë ajo me Lanin
Unë me vargun ngritëm dolli
Afër kalasë ku rrinë zanat n'Vushtrri
Folem për kohën e shejtë të çlirimtarëve
Folem pa dorëza sikur të ishim pa një shekull
Shëtitem brigjeve të Lumit të Bardhë
Pimë ujë t'Cemit e hymë n'Kullë t'Oso Kukës
I thamë mendimet deri n'kufi t'shpirtit
Ku rëndojnë plagët e Çamërisë sonë
Një gjysmë Shqipni e kemi me dhembje
Për lirinë pa kufi ndarjesh folem të tre
Një natë më e bukura natë që s'kthehet ma
Në shpirtin tënd e paske pas shpirtin e Lanit
E di je luanesha e vargut të mikut tim
Ah vdekja nuk të takon ty as poetit
Takimin e sërishem do ta bëjmë prapë aty
Tani me gotën për librin tënd të dashnisë
Do e ngritim tërë poetë e Dardanisë deri n'Çamëri
E di je lodhë nga fytyrat e shumta të tradhtisë
Ike për mos më u pa kurrë ma më këta demonë
Mbete një luftëtare e shejtë e adheut tonë.
QERPIKËT T'U BËNË MUZE
S'ke faj që ike në legjendat e dragojve
Koha për t'u bë mbretëreshë shqipesh
Mbeti në qerpikun tënd Ajkunë
Sërish duhet të rikthehesh n'dyluftim
Në muze mbete ti e dashuria prekaziane
Besova së do t'i rezistoj sëcilës Saharë
Edhe akullnajave të Antartikut
S'ka thellësi Titaniku që të mbanë
Asnjë natë s'kanë bërë gjumë piktorët
T'ia marrin ngjyrat më të bukura ylberit
Duan në çerpikët tuaj ta shohin veten
T'i njohin më mirë dashuritë venedikiane
Vdekja nuk të takon ty Ajkunë as Ernes
Kam më e mbajtë fjalën për më ju urue
Më fluturue me pulëbardhat e agimeve
T'bëj be më askë fjalë s'kam me ndërrue.
