Kam kënduar e këndoj për jehonën e kreshnikëve e të guximtarëve.
Edhe për krenarin e fisinkëve e të vitalviganikëve.
Edhe për harmoninë e teuratikëve vizionarëve e besimtarëve.
Por më kanë urryer e më urrejnë maskarenjtë, zuzarët e kusarët.
Ata janë të zhgërryer, por kanë pasuri të madhe të vjedhur me tonelata.
E kanë shpenzuar , e shpenzojn, e hargjojn e mbarojn.
Duke botuar gënjeshtra e trillime nëpër libra e gazeta.
Edhe spekullimet e mashtrimet e mizorëve e kaotikëve.
Me brutalët e vandalët bëjnë kontakte e mbajnë relata.
Me trumbetime pompozike i publikojnë i reklamojnë.
Duke fshehur mbyllur e censuruar tregimet e vërteta.
Edhe duke anatemuar e anashkaluar poezitë e mira e të drejta.
As kisha, as kam pasuri të vjedhur me spekullim e mashtrim.
Por kisha e kam dituri vizion, etikë e botëkuptim.
Më shumë sesa kanë 200 maskarenjë e zuzarë.
Bashkë me 200 shtrembalarë e gënjeshtarë.
Me lakmi për të vjedhur 400 milion euro.
Edhe 400 milion flori e dollar.
Unë kisha e kam aftësi me shkruar 200 libra të dobishme.
Me tregime të mrekullueshme e poezi brilante të mahnitshme.
Kurse vandalët e mizorët e qelbëzuar.
Kanë zemër të kalbëzuar e mendje të djallëzuar.
Për të bërë kërdi e batërdi makabre të pallogaritshme
Asnjë shkrimtar e poet nuk ka lavdëruar si unë.
Kreshnikë, guximtarë, viganikë e vizionarë me llogjikë.
Asnjë shkrimtar e poet nuk ka demaskuar si unë.
Shtrembalarë kaotikë zuzarë e gënjeshtarë zvarranikë.
Asnjë shkrimtar e poet nuk ka shkruar sa unë tregime e poezi.
Më shumë se unë asnjë shkrimtarë libra nuk ka.
As në ballkan as në Azi e përsëris as në Azi.
Kontinenti më i madh në botë është Azia.
Por shkrimtar voluminoz me shumë libra, as kishte as ka.
Unë isha e jam dinjitoz, vital e virtuoz me aftësi.
Shpirti e zemra më pulsojn e gurgullojn nga energjia.
Dinjiteti, aftësia e vullneti më kanë forcuar metal çelik.
Me energji potenciale isha që nga fëmijëria e djalëria.
Ashtu potencial kolosal nisi e vazhdoi edhe burrëria.
Jeta më shkëlqeu e zbardhoi me betim e besim tek Zoti.
Që kur isha adoleshent rinor, isha fisnik e burrnor kreshnik.
I plotsuar i lartësuar me llogjikë ilmin e dituri.
I shkëlqyer me iradin e veratisin, i pëlqyer me etikë e kulturë.
I mbushur me pasion për të punuar sa ditë ka muaji e moti.
I betuar për të mos ardhur vërdall kot së koti.
As me u bërë zgërdall si injoranti e idioti.
As brutal e vulgar si maskarai e halabaku.
Nisa të shkruaj çdo natë tregime me ngjarje të vërteta.
Nuk kam shkruar gënjeshtra, as literaturë me katrahurë.
Kamë demaskuar padrejtësi rrëmujë, batërdi e diktaturë.
Babai e nëna, gjyshi e gjyshja më kanë inkurajuar.
Shkruaj biro shkruaj, me libra të mbushet konaku!
Me librat e tua xixëllonja do të shtohet aroma e jeta.
Me tregimet e tua të mira, të sakta, të pastra të drejta.
Do të shëndoshet mendja e memorja, dëshira e meraku.
Njeriu pa dëshirë e pa merak mbetet tërë jetën sakat.
Këto fjalë i thoshte gjyshja ime dijetare filozofike.
Kur unë shkruaja poezi lirike, erotike, jetike eposike.
O sa shumë gjyshja ime më ka ndihmuar e mirëtrajtuar!
Oh sa fort më ka shëndetësuar e vitalizuar!
Por akoma më fort më ka dituruar e kulturuar.
Kur isha 5 vjeç klasën e parë e të dytë ma ka mësuar.
Kur isha 15 vjeç më ka burrëruar e krenuar.
Kur isha 20 vjeç më ka frymëzuar 120 libra me shkruar.
120 libra pa u lodhur pa u sikletosur e pa u munduar.
Por akoma më fort i vullnetsuar , i çelikosur i jehonizuar.
Çdo natë duke shkruar e kënduar i kënaqur i harmonizuar.
Me dëshirë të madhe për të jetuar, duke punuar i papërtuar
Shumë i apasionuar për të bërë letërsi të dobishme për çdo njeri
Çdo sekond e minut me harmoni e gëzim me të drejtën e të vërtetën
Me dashuri e kënaqsi për të shejtën e për jetën.
Librat e mia me tregime e poezi të mrekullueshme nuk i botuan.
I mbyllën, i fshehën, i grabitën, i vodhën, i censuruan.
Duke përdorur metoda, marifete, taktika, manovra, mënxyra.
Edhe tani nuk i nxjerrin as i përhapiun në publik.
Librat e mia të shekullit të XX me shkëlqim ylberik.
Me ngjarje të vërteta, me dinjitet, karakter e kijafet.
I mbaj i ruaj me debulesë, iradin, kujtesë e përmallim.
Nuk e harroj gjyshen filozofe e kompletuar me llogjikë e dituri.
Më ka mësuar, mbajtur e trajtuar me ilmin e kimet.
Më ka mushur e plotësuar shinik me vullnet, solid sublim.
E sot jam e do të jem aderik me betim e guxim.
Jetoj e jehoj në atdheun e lashtësuar pellaz gjinik.
Vatani e tabani i lulëzuar i begatuar arbo-ilir klimatik.
Mejdan e altari i bekuar i përjetësuar Shën Konstandinik.
I lartësuar, i zbukuruar karshi detit Jonik e Adriatrik.
Më i lashti në gadishullin ballkanik.
Dashuria për trojet e tokat prodhimtare pjellore arbnore.
Ta shtojnë kënaqësinë shpirtërore jetësore njerëzore.
Edhe harmonin vllazrore, miqësore e shoqërore.
Edhe besnikërinë kombëtare atdhetare shembullore.
Maskarenjtë e mizorët duan që njerëzit mos të kenë,
dashuri për atdhe.
As besnikrinë për komb, as harmoni për jetë as për fe.
Shenjtëria e feja nuk janë relike të kota fantazmorike.
Ashtu si llomotisin zuzarët e baterdive kaotike.
I kam demaskuar shtrembalarët e saimeve rrakitike.
Me tregime faktike e poezi satirike stigmatike.
Por nukë i botuan censorët e klikave narciziste.
As i publikuan mizorët e përsëkutorët e skerrkave anarshiste.
Akoma vazhdojn të përhapin e rreklamojnë nostalgjin nihiliste.
Edhe mallëngjimin për kohën e skëterrit enverist ramizist.
Skëterri e beterri i tmerrshëm antidemokratik, antihumanist.
Mbas 20 viteve Shqipëria do të bëhet si Danimarka e Suedia.
Nëse për komunizmin enverist do të largohej nostalgjia.
Po të kishin demaskuar e ndëshkuar enveri e ramizi në vitin 1945.
Shqipëria sot do të ishte si Gjermania fortes e qëndres.
Por nuk kanë demaskuar asnjë mizorist vampirist.
Edhe tani diskriminojnë fisnikët e dijetarët me vision illuminist.
Anatemojnë mendimtarët e besimtarët e Zotit e të Fesë.
Aq shumë e kanë ngulitur nostalgjinë komuniste marksiste.
Duke u përpëlitur me bezdinë e marrëzinë meskiniste.
Me nostalgjinë komuniste asgjë të mirë nuk kanë për të bërë.
Por do të zhgërryhen nakatosen e jargosen të tërë.
Enveri e Ramizi ishin dy maskarenj vampirist monstruozist.
Shqipëria ka mbetur e zhgarravitur e prapambetur.
Mizorizmi kombin e ka shtangur e stepur.
E ka bërë vandak trumcak pa nishan as bajrak.
Atdheun e ka zhvatur gërryer e rrjepur.
Kur do të lindin ata që do ta stolisin e zbukurojnë Atdheun?
Kur do të rriten ata që do ta kujtojnë sajdisin,
e do ta nderojnë Skendërbeun.
Mjer ata që nderojnë obskuranin, rezilin e hashamanin.
Edhe ata që nderojnë marksin, xhahilin e sharlatanin.
Me nostalgjinë për komunizmin enverist - ramizist.
Nuk do shohin me sy blerim e shkëlqim.
Por edhe ditën me diell, muzg, tym errësim.
