Zbrit në tokë zoti im, shih se çka
bëhet, atdheu ynë po zvogëlohet
Greqia kafshon Shqipërinë, është
drama e kombit të ndarë në pjesa
Serbia kafshon Kosovën është një
tjetër dramë e varreve të hapura
Çamëria pellazgjike ia dha emrin
Evropës dhe, gjuhën e perëndive
Ia dha shkencat, artin, shkronjat
e për veten zgjedhi një emër, Iliri
Më quajnë Festim Lato, jam çam
s´ jam orakull po nip i perëndive
fëmiu i nëntë çam i nënë Dajes
më i vogli i 4 motrave dhe pesë
vëllëzërve, në kokë kam Pirron,
dhe 15 mijë vjet jetë shqiptare
Çamëri, jeta ime është ndryshe
nga jetët e zakonshme , lotët e
nënës sime janë lot të dhimbjes,
lot që thërrasin tërë qenien së saj
Çamëri, si të vdesë pa të parë ty
Unë Festim Lato pyes: si ndodhi
Çamëria e Herkulit dhe Pirros të
pjeset, të ndahet nga gjiri nënës
nga gjuha dhe gjaku i Shqipërisë!
Jo, ore jo! Tërë dashurinë do t´ia
Jap Çamërisë, Shqipërisë deri në
Prevezë, në Korfuz dhe Janinë,
Shqipërisë gjithandej pellazgjisë.
Jam i lindur për të dashuruar, ti
atje mos u zemro, jam vëllai yt
Çamërinë e kam plagë në zemër!
Unë Festim Lato kam qenë disa
herë në Greqi, dhimbjet e vendit
tim i kam plagë në kraharor, unë
s´jam prej të urtëve, jam i ashpër
Greqinë e kam hedhur në gjyq,
në gjyqin ndërkombëtar të Hagës
Me shpalljen e Republikës së
Çamërisë, në Kuvendin çam dhe
arban, zhvarrosëm nga heshtja një
shekullore hirin e lashtë pellazgë
Bacë! Ali! Ju atje që na dëgjoni;
rrënjë ullirit, e kam lidhur fjalën
aty kam lotin në pemën e lashtë
eh, sa hënë e dritë ka nëpër ulli
shijen e frutit në gjuhë e ndjej!...
Çamëri, ti që le pikën e madhe të
gjakut, kopshteve, arave e malit
shesheve të qyteteve e rrënojave
po të rilindim me gjak trimash,
me dashuri nënash të plagosura
dhe me gjak trimash të atdheut!...
